BUKET UZUNER (1955, Ankara), Hikâye, gezi ve roman yazarıdır ...

"Kimden?..." diye hayk�rd� Neyyire Gömüç. Sesi, bir ç����k gibi uçtu ve duvarlara çarp�p,
parçaland�.
"Nilsu Baran," dedim, biraz çekinerek bu kez.
"Arkada����z Cahide Han�m'�n o�lu Teoman'�n genç sevgilisi."
Derin bir sessizlik, aram�za dü�mü� güçlü bir bomba gibi patlad�. Sessizlikten kulaklar�m uyu�tu.
San���m, biraz suçluluk duygusuydu içimi dolduran.
Oturdu�u koltukta, i�ne batm��ças�na dimdik dikilen Neyyire Gömüç, azarlar gibi sordu.
"Nereden tan�yorsunuz bu insanlar� siz?" Rengi solmu�, can� s���lm����. Hay Allah, ne yapt�m ben?
Neyyire Gömüç'ün o�lu Cem oldu�unu iddia eden adam, aya�a kalk�p, ona do�ru e�ildi.
"îyi misiniz anne? Size su getireyim mi?" Uçarcas�na mutfa�a gitti. Salonda yaln�z kald�����zda,
N.G. f���ldayarak sordu:
l
"Kimsiniz siz? Niçin buradas���z? Ne istiyorsunuz benden?" Kendimi öyle suçlu, öyle berbat
hissettim ki, hemen o evi terk etmek, çabucak kaçmak geldi içimden. Beni en çok rahats�z eden,
sayg� duydu�um bir yazar�n huzurunu kaç�rm�� olmamd�.
O s�rada, elinde su barda��yla mutfaktan gelip, annesine �efkatle su ikram eden o�ul, yüre�imi
burkan bak��larla onu izliyordu. Daha fazla dayanamad�m.
"Bak�n, sizleri üzmek istemedim. Fakat elimdeki tek ipucu sizsiniz ve ben bu dü�ümü çözmek
zorunday�m.
"Genç bir kad�nd�, bana bir dosya b�rakt� ve ortadan kayboldu. E�er yazd�klar���n bir sonu olsayd�,
burada olmazd�m. Ama bir �eyler eksikti ve sanki o bunu benim ortaya ç�kartmam� istiyordu."
Söylediklerimden pek bir �ey anlamam�� gibi bakt�lar. O zaman, dosyay� ç�kartt�m ve onlara
verdim.
Beni tümden unutarak, iki saat kadar, bir define haritas� inceler gibi içine dü�erek okudular,
dosyadaki sayfalar�. Arada bir, Neyyire Gömüç'ün heyecanl�, hayret dolu ünlemeleri duyuluyordu.
Okuma saati bitti�inde, ayaklar�m uyu�mu�, ac�km�� ve s���lm����m. Ba���� kald���p N.G.'yle göz
göze geldi�imde, sanki o aniden ya�lanm�� ve hastalanm�� göründü gözüme, inlemeye benzer bir
�eyler m���ldand�; anlad�m!
"Annem mümkünse �imdi gitmenizi rica ediyor," dedi, o�lu Cem oldu�unu iddia eden adam.
Daha önce de, birkaç yerden kibarca kovuldu�um olmu�tu, olmas�na ama ilk kez utan�yor ve
üzülüyordum. Beri yandan da, çok meraklan�yordum. Neler oluyordu? Neler bitiyordu?
Hastaland��� besbelli Neyyire Gömüç'ü, bu durumda daha fazla zorlamak zalimlik olacakt� kalkt�m,
çantam� ve Nilsu Baran'm dosyas��� al�p kap�ya yöneldim.
Tam ç�karken, beni kap�ya kadar geçiren adama dönüp: "Size tuhaf gelir mi, bilemeyece�im ama
ba��ndan beri sizin asl�nda Teoman oldu�unuzdan ku�kulan�yorum ben..." dedim.
Adam�n rengi att�. Hiç yan�t vermeden, kap��� üzerime sertçe kapatt�.
269
2JO
Eve döndüm.
Birisi bana bir oyun oynam����, bundan hiç ku�kum yoktu art�k! Gizli kalmas� gereken bir �eyi ya
da �eyleri, belki önemli bir s�rr� çözmek için beni kullanmak istemi�, ama ba�ar��� olamam����.
Neler oluyordu, tam bilmiyordum, fakat merakland���m kadar, kayg�land����� da ayr�ms�yorum.
Üstelik, romana son cümleyi yaz�p, noktay� da koymam gerekiyordu.
Bitmemi� bir kitap, yazar���, yak�ts�z ve para�ütsüz havada kalm�� bir pilot gibi deliye çevirir.
Bir yandan, gerçe�i bilmek arzum, bütün yarat��� p�narlar��� kurutmu�, bütün eklemlerimi
kilitlemi�ti.
Birkaç kez Neyyire Gömüç'ün telefonunu çevirdim, evinin önünden geçtim ama son anda hep
vazgeçtim. Art�k ben kendi roman���n sonunu merak eden bir yazard�m! Beni arayanlardan kaç�yor,
telefonu, kap��� kimselere açm�yordum.