BUKET UZUNER (1955, Ankara), Hikâye, gezi ve roman yazarıdır ...

mü-hendislik i�leri al�yor, k���na bakan eski kay�nvalidesine biraz para yolluyor, kendi kendine
kurdu�u yapay bir dünyada tam bir geçi�
63
dönemi ya��yordu. Bo�anmak ona suçluluk duygusu vermi�ti. Bunald�. Uzun bunal�mlar���n tad���
��kartmak için de evine kapan-64 di.
Zeynep üç y�l sonra, toplam be� y�l 'içerde' yatt�ktan sonra, ç�kt���nda Teoman'� görmeyi reddetti.
Sanki ba�ar���zl��a u�rayan ? devrim dü�lerinin tek nedeni Teoman'm�� gibi öfkeleniyordu eski
kocas�na. Onu sorumsuz, ütopyac�, varolu�çu, kapitalist olarak suçluyor, toplum için en büyük
tehlikeyi yaratan 'sosyal hastal�k' s�����na dahil ediyordu. Kendine bir i� bulduktan sonra k�����
yan�na ald� ve bir daha evlenmedi. �imdi bir reklam ajans�nda çal���rken, ayn� kentte, ayn� çocu�un
ebeveyniyken bile Teoman'� görmeye tahammül edemez Zeynep.
Ütopyac���k konusunda Teoman'� suçlamayan tek ki�i annesiy-* di. Daha sonra ikinci birisi girdi
hayat�na; yine bir .kad�n.
Nilsu!
"Ütopya ve red hiç de öldürücü bir hastal�k de�ildir Teo. Sanatç�, yarat��� insanda, lider ve ihtilâlci
ruhta mutlaka Ütopyac���k mevcuttur. Hatta yararl� bir besindir o�lum."
Annesi ya�asayd�, incecik Polonya porseleni fincanlara limonlu çay koyar, siyah gür saçlar���
ba����n üzerinde gururlu bir topuz yapar, ye�il, çekik gözlerinde ma�rur ve yaln�z ���lt�larla yan�na
otururdu.
"Eski güçlü sanatç�lar, Mozart, Çaykovski, Pu�kin, Gauguin, Shakespeare neden art�k yeti�miyor
Teo?" derdi, ince porselen fincan� yava�ça dudaklar�na yakla�����r, hiç höpürdetmeden yudumlard�.
"Sanayile�me tabiat� öldürdü. Oysa tabiat insan�n en hayati parças�yd�. Her �ey düzen, mecburiyet
ve rekabete dönü�tü. Sait Faik, Orhan Kemal, Orhan Veli'nin aylakl�klar�, sevdal� dü�leri
olmasayd�, birer küçük memur ya da içgüveysi kalacaklard� sonunda. Oysa ütopya... Evet ütopya
elzemdir. Yarat���lar için Teo..."
Sonra, o s�ralar art�k hikâye yazar� olarak iyice ünlenen liseden arkada�� Neyyire Gömüç'ün yeni
yollad��� kitaplar� ç�kart�r, okur, notlar al�r, ya ona yazar ya da onun son mektubunu yeniden
okurdu. Yüzünde böyle bir arkada�� olu�unun gururu ve minnettarl����yla sanki bu dünyadan
uzakla��rd�. Ayn� kentte ya�amaya ba�la- \
��klar� zaman bile bu ikisinin birbiriyle yaz����klar��� dü�ünürdü Teoman, k�skanç bir sevgiyle.
Annesi, annesi ya��yor olsayd�... Ölmeseydi, ne iyi olurdu... Bir fincan limonlu çay, kitaplar�,
sohbeti... Annesi... Ama yoktu i�te.
17
Üç ay gidemedi. Annesinin intihar�ndan sonra tam üç ay, her sabah gitmeyi planlad�, her gece,
"ertesi gün mutlaka giderim," dedi ama yapamad�. Dahas�, o üç ay dünyayla bütün ili�kileri
ask�dayd�. Saatleri, gecesi, gündüzü birbirine kar�����, bu kar���kl�kla yitip gitmekten kekremsi bir
tat al�r, bu tad�n da zevkine var�r olmu�tu âdeta... Oysa annesinin intihar��� en sakin, en yürekli
kar��layan kendisiydi. Sanki sakl� farkl������� bütün dünyaya ilan etmi�ti sonunda annesi. Bo� ilaç
kutusu, k�sa ve net bir not, düzgün b�rak�lm�� bir çift terlik ve o eskimi� foto�raf: Temiz, ��k ve
mistik! Garip bir gurur duygusu içini doldursa da, bu ölüme sempati duydu�unu kendine itiraf etse
de, bütün bunlar i�in sanatsal yan�, estetik çizgileriydi, i�in bir de art�k o bordo kadife koltu�unda
oturup, sehpada mutlaka limonlu çay���n tüttü�ü incecik Polonya porselen fincan� ve kitaplar�yla
keyif çatarak o�luyla arkada���k edemeyen Cahide Han�m yan� vard�. 'Edemeyen!' Çünkü yoktu,
art�k yoktu annesi! i�te bu k�sm��� bir türlü hazmedemiyordu Teoman, ��kl�k, farkl���k, mistisizm;
güzel de, ke�ke bir �aka olsayd� bu ölüm. Ama ölümün �akas� yoktu!
Önceleri yaln�zca alacaklar��� toparlamak, kendi evinin kiras�, Deniz'in masraflar� gibi giderlerini
ödemek için k�sac�k ç���yordu annesinin evinden. Ko�arak dönüyordu sonra, sanki bir bekleyen, bir
merak eden vard�; sanki Cahide Han�m hâlâ oradayd�... Kapan�yordu annesinin evine, içiyor,
okuyor, dü�ünüyordu.