BUKET UZUNER (1955, Ankara), Hikâye, gezi ve roman yazarıdır ...

Selen e�yalar��� topluyordu. Yorgundu. Yüzü hâlâ ���, gözleri k�rm���, sesi k���k, ama daha
dingindi. Kap��� aç�p, kar����nda beni görünce, hiçbir �ey söylemedi. Gülümsemedi. Kap��� aç�k
��rak�p' dönüp gitti. Pe�inden girdim.
"öbür tarafa, sehpan�n üzerine kitaplar y����m, git bak, be�en- | diklerini al Nüsü. Yerdekilere
dokunma, onlar baban�n."
Kitap kimin umrunda, hayat�mdaki en önemli kad�n terk ediyor bizi!
"Sen de gidersen pek kimsem kalmayacak Selen!"
ikinci kez 'sen' diye hitap ediyordum ona.
O anda gerçekten inanarak söylemi�tim bunu. Yar�m a��z güldü Selen, a����� çarp���p 'h�h' dedi ve
çantas��� haz�rlamay� sürdürdü.
"Sen art�k güçlü bir insans�n Nilsu, ayakta kalmak için, bundan f sonra kimseye ihtiyac�n
olmayacak."
Sesinde y�lg�nl�k, gerginlik ve kuruluk vard�. Benimle konu�mak istemedi�ini hissediyordum ve
ona hak veriyordum. Alt� y�l az de�ildi, alt� y�ld�r babamla birlikteydi ve �imdi gidiyordu.
Onu yaln�z b�rakmal�yd�m, gitmemi istedi�ini de biliyordum,;! ama bu son �ans�md� ve kullanmak
istiyordum. Engel olmal�yd�m,? gitmesine engel olmal�yd�m. Demek ki, o s�ralar hâlâ bir kad�nla,
bir erke�in aralar�ndaki ili�kiyi ancak kendilerinin ya�atabileceklerini, dostlar�n, akraba ve hatta
çocuklar�n bu konuda hiçbir �ey yapamayaca���� bilmiyormu�um.
"Kürtaj olay��� biliyorum. Ama senden de duymak isterdim, ne de olsa, benim karde�im olacakt�..."
Saçmalam����m. 'Beni kovacak' diye bekliyordum, ama öyle | yapmad�.
"Baban m� anlatt� sana?"
����rm����. Galiba, babam�n bana anlatm�� olmas��� istiyordu. Yan�ma gelip, yüzüme bakt� dikkatle.
Yalan söyleyemedim, ba���� J yere e�dim, gözlerimi kaç�rd�m. Onun da istekleri, hayalleri ve zaaflar�
oldu�unu dü�ünüyordum. Neden do�mam���� o bebek? Kim istememi�ti? Babam m�, Selen
mi? Babam çocuk severdi, ama Selen mi güvenememi�ti babama? ili�kilerinin yürümeyece�ini mi
görmü�tü de...
"Neden?" Sesim ç����k gibi ç�km����. Beni duymam�� gibi çantalar��� haz�rlamaya koyuldu, kald���
yerden.
"Bizim yüzümüzden mi?" dedim.
"Hiçbir �ey ba�kalar���n yüzünden de�ildir Nilsu!" Sesi otomatik telefon makineleri gibiydi.
Yapabilece�im hiçbir �ey yoktu. Beni dinlemiyor, konu�muyor, görmüyordu. Çok çaresiz hissettim
kendimi; çeresiz, beceriksiz ve yaln�z! Beceriksizdim, i�e yaram�yordum ve kendimi sevmiyordum;
o anda, orada. Kanepeye oturup, ba���� ellerimin aras�na saklad�m ve kat�la kat�la a�lad�m.
Hiç ili�medi Selen. Ama a�lamam bitti�inde yan�ma geldi, elimi tuttu.
"Senden de, Cem'den de hiç nefret etmedim. Hatta ne annenden, ne de ba�kas�ndan. Bunu böyle bil
Nilsu. Eski sevgililer, yaln�zca birer an���r sonuçta. Ama çocuklar öyle de�il, onlar eskimiyor,
aksine her gün daha canlan�yorlar... Çocuklar geçmi�in istenmeyen yanlar��� da cebimizde ta��tan
cüzdan gibidirler. Sana gelince, sen çok özeldin. E�er ak�ll� bir k�z olmasayd�n, sana k�zabilirdim.
Evet, k�zabilirdim. Beni k�zd�rmak ve üzmek için çok u�ra���n."
Sustu, yüzüme bakt�. Bir tutam gülümseme yay�ld� yüzüne.
"Hem sonra... insan kendi çocuklu�una k�zmaya k�yam�yor ki!..."
Bilmiyordum. Beni kendine benzetti�ini hiç bilmiyordum. Sevindim! Beni yava�ça kald�rd�, kap�ya
do�ru götürdü, kap��� açmadan önce durdu:
"Bir gece Cem hastalanm����, baban sizin eve gitmi�ti, hat�rl�yor musun?"
Nefesimi tuttum. O geceyi hiç unutam�yorum ki...
"O gün ö�renmi�tik gebe oldu�umu. Baban iki gün buraya dönmedi."
Kap��� açt� ve beni usulca d��ar� iteledi.
Üç ay sonra ayn� havaalan�ndan, bu kez Selen'in uça����n ard�ndan el sall�yordum. Yaln�zca iki
büyük valizle gitmi�ti. E�yalar���n
147