BUKET UZUNER (1955, Ankara), Hikâye, gezi ve roman yazarıdır ...

'Hay�r, kal�yorum!' dedim. Sesim, kendime bile yabanc� ama çok kararl�yd�. Elimdekileri yere at�p,
ko�arak ç�kt�m gardan. Eve kadar ko�tum. Kendimden kaç�yordum!
Canca����m, sevgili karde�im, hayat���n en mühim karar�m verdi�imin �uuru içindeyim. Seni
sükût-u hayale u�ratt����� da biliyorum, fakat Enver Ziya'n�n benim yerime karar vermesine
müsaade edemezdim. Ben ba��ms�zl���na dü�kün, fevkalâde ferdî, ço�u defa egoist bir k���m.
Kendi kararlar��� kendim vermek isterim daima! i�te bu sebeple karanm� verdim ve �imdi derin
kalp a���mla yanan bedenim, ate�ler içinde debelenmekte. Yaln���m, onu özlemle an�yorum, ama
garip bir �ekilde mesudum. O trene kendi biletimle binmeli-yim... Belki bir gün...
Sulh dolu günler dile�iyle,
Karde�in
N. G."
(*) "Neyyire Kalbim,
Kakayd�m, öldürülecektim. Kaçmak, bir müddet saklanmak mecburiyetinde kald�m.
Biletini yolluyorum. Gel! Hemen gel. Mutlaka gel!
E.Z."
91
92
27
Mektuplar� yine özenle katlay�p, ceketinin iç cebine yerle�tirdi Teoman. Uyu�an bacaklar�na,
serinleyen havaya ald�rmadan, dudaklar�na yay�lm�� gülümsemeye, bir sigara daha asmaya karar
verdi. Tam elini cebine at�yordu, bir ��rt�yla irkildi.
Gecenin ilk saatleri olmas�na kar��n, sokaklar bombo�tu, insanlar sokaklardan, sokaktaki terörden
korkuyorlard�; herkes evine sinmi�ti. Çoktand�r bamba�ka bir boyutta ya�ayan Teoman, o an nerede
oldu�unu, hangi ko�ullarda ya�ad����� an�msad�. Annesinin intihan d���nda bir dünya vard� ve ölüm
orada da kol geziyordu. Tela�lanmamas� gerekti�ini, pani�e kap���rsa yanl�� davranaca���� telkin
etti kendine.
����rt� sertle�ti, mekanikle�ti ve yakla���. �aka��na metal bir so�ukluk dayand�.
"Kimli�ini ver!"
Aln�na dayal� tabanca öyle gerçekti ki, art�k mektuplar�, annesini ve N.G.'yi unutmu�tu, ilk kez
gelmiyordu ba��na bu, ama belki de son kez... Belki de annesinin izini arad��� bir gece, son gördü�ü
insan, yazar Neyyire Gömüç olacakt�... B�rak�p gidecekti bu dünyay� ... Bu güzelim dünyadan...
Güzelim �iirler, kitaplar, dostluklar, sevdalar, çak�r gözlü kad�nlar, at�lacak kahkahalar, yenilip
içilecek 'dünya nimetleri'...
"Sallanma, kimli�ini ver!"
Kirik! Mermi namluya sürüldü. Korktu�unu belli etmemeye çal��arak, usulca cebine soktu elini,
mühendisler odas� kart��� ç�kart�p, uzatt�.
"Arkana bakma!"
Tabanca �aka��ndayd�. Belki yar�n sabah Neyyire Gömüç kahvalt� masas�nda ac�yla f�rlayacak,
gazetede, o renkli foto�rafta, beyni darmada��n edilmi� Teoman'� tan�yarak, banyoya ko�up
kusacakt�. Teoman'�n hart hart ka��nd���, aynas� önünde lavanta kolonyas� olan banyoda. Pi�man
olacakt� N.G.! Çok pi�man olacakt�. Annesinin mektuplar��� ona vermedi�ine pi�man olacakt�,
ama heyhat! Art�k en yak�n arkada�� Cahide'nin o�lu Teoman, ölmü� olacakt�!
"Midesi a���yor, ülseri olmal� ya da açl�ktan!" diye dü�ündü, en-sesindeki nefesin, kötü kokusuna
burnunu bükerek. Gülmek istedi sonra, insan ölmeden önce gülmeliydi. Ama akl�na gülecek bir �ey
gelmedi. Hayvanlar� dü�ündü. Maymunlar�, köpekleri, foklar�... Olmad�. Akl�na aniden susamurlan
geldi. Annesinin, çocuk kitaplar�ndan hayvanlar� tan�����, tek tek anlat��� dü�tü usuna. Henüz okula
ba�lamam����. Masada annesiyle oturmu�, hayvanlar kitab�na bak�yorlard�. Ansiklopedi miydi ne?
Susamurlanm, susaml� sand��� için gülmü�tü annesi Teoman'a. Güldü sessizce o da. En komik
hayvan susamuru olmal�yd�.