BUKET UZUNER (1955, Ankara), Hikâye, gezi ve roman yazarıdır ...

Ad��� ve amac��� aç�klay�nca, Neyyire Gömüç'ün ev telefonunu edinebildim.
Telefon etti�imde, gerçekten de Nilsu Baran'�n betimledi�i sesle kar��la���m: mesafeli, so�ukça ama
ilgili.
>!' Kendinden sonraki ku����n kad�n yazarlar�m tan�mak konulunda hassasiyetini vurgulayarak,
büyük nezaket gösteren Neyyire Gömüç, kendisiyle görü�mek iste�imi kabul etti.
Bu sat�rlar� yazd�ktan k�rk gün, tam k�rk gün önce Neyyire Gömüç'ün Bebek'teki evine gittim.
Elimde Nilsu Baran'�n bana b�rakt��� o p���l p���l dosya, bir demet papatya - onu seviyormu� ya! -
heyecandan tir tir titreyerek kap���n zilini çald�m.
Kap��� açan Neyyire Gömüç, Nilsu Baran'�n anlatt��� N.G.'ye t�pat�p benziyordu. Orta ya���, ho�,
al�ml�, kendine güvenen, son derece kibar bir kad�n. Mesafeli, serin, hatta so�uk... Fakat bu hali,
onu itici k�lmaktan çok, özellikle kitaplar��� okumu� insanlar�n gözünde ona apayr� bir albeni
kat�yordu.
"En sevdi�im çiçekler, te�ekkür ederim," dedi serin serin.
"iyi bir ba�lang�ç!" diye dü�ündüm, salona girerken. Salonda her �ey, bütün e�yalar, kanepe,
uyuyan kedi, bak�ml� ye�il bitkiler, sehpadaki kavanozlar, her �ey, tamamen Nilsu Baran'�n
betimledi�i gibiydi. Tek �ey hariç!
Kanepede uyuyan kedinin cinsiyeti, yaz�lanlara uymuyordu: Bu kedi di�iydi!
Üç renkli kedilerin di�i oldu�unu, ben de Nilsu Baran'�n babas�ndan ö�renmi�tim.
"Ad� Nane olmal�, bu han�m k���n," dedim. Söze bir yerden ba�lamak gerekiyordu, oltal� bir
cümleyle ba�lad�m ben de.
"Efendim?" ����rm���� Neyyire Gömüç.
"Kedinizin ad� Nane olmal�," diye yineledim.
"Benim kedim mi?" Yüzüme bakt�, sanki bir �eyler arand� yüzümde.
"Di�i oldu�u do�ru, ama ad� Viking'dir." Sesi ku�ku doluydu.
"Nane'yi," dedi, "Nane'yi bir kedi ad� olarak dü�ünmeniz hayli ilginç!"
Evin arka odalar�na aç�lan dar koridordan, incecik bir müzik yay���yordu salona. Tan���k, güzel bir
saksofon sesi...
"Jan Garbarek bu!" diye hayk�rd�m.
"Sever misiniz?" dedi buz gibi bir sesle Neyyire Gömüç.
����rma s�ras� bana gelmi�ti. Tam a����� açacakt�m, içerden k�rk ya�lar�nda, uzun boylu, sakall�,
tel çerçeve gözlüklü, ho� bir adam, gülümseyerek salona girdi, îlk bak��ta, s�cakkanl�, rahat ve
ne�eli bir insan izlenimi veriyordu. (Ben mi öyle sanm����m?)
Adam gülümseyerek, elimi s�kt�, elleri ���k ve samimiydi.
267
"Merhaba ho� geldiniz! Ben Cem nas�ls���z?"
"Cem?"
268 "O�lum Cem, iki gün önce istanbul'a döndü. Y�llard�r yurtd����ndayd�," diye aç�klad� Neyyire
Gömüç. (Daha do�rusu, iyice kar����rd�.)
Arkama yasland�m, derin bir soluk ald�m. Nefes kesen bir oyunun ba�lamak üzere oldu�unu
hissediyordum.
"Oca��n alt��� kapatt�m ama biraz demlenmesi gerekir, de�il mi anne?"
"Ah evet, en az yar�m saat kadar."
Ad���n Cem oldu�unu söyleyen - hiç inanmam����m tabii -adam, ne�e ve enerjisini dalga dalga
çevresine yayarak, bana döndü:
"Annemin Buhara pilav� me�hurdur. Tam gününe denk geldiniz, mutlaka tatmal�����z!"
"Tabii ya, Buhara pilav���zdan haberim var!"
"Öyle mi?" diye yeniden ����rd� N.G.
"Bunu, pek az ki�i, ancak çok yak�nlar�m bilirler oysa."
Art�k kozlar��� açmak vakti gelmi�ti. Briçte 'grand �lem' yapacak birinin keyfiyle a����� açt�m:
"Nüsü Baran'dan ö�rendim."