BUKET UZUNER (1955, Ankara), Hikâye, gezi ve roman yazarıdır ...

"B�rak intihar�, ben do�al ölümden bile korkuyorum Nil! Elimde olsa hiç ölmeden sonsuza dek
denize aç�lmak, güzel yemekler yemek, rak� içmek, güzel �iirler okumak, güzel kad�nlar sevmek,
birbirlerinden güzel çocuklar�n babas� olmak isterdim, anl�yor musun?"
'Güzel kad�nlar' deyi�indeki ço�ul ekine tak�ld� Nilsu. Yoksa s���lm�� m�yd� kendinden art�k? îçi
ezildi.
"Çirkinler, lezzetsizler ve beceriksizler ne olacak?" diye kafa tuttu.
"Ben çok bencilimdir k�z!" Gülerek sar�ld� Nilsu'ya.
"Bana ait her �ey, an�nda güzelle�ir." Öptü onu ensesinden.
"Bencil herif," dedi Nilsu ��mar�kça homurdanarak.
��uraya bak Nil, ölüme nas�l da â��k bu adam. ölümü, üç yüz bilmem kaç sayfa zevkle anlat�p,
����lmadan yazm��."
"Üç yüz on," diye düzeltti Nilsu.
"Ben," dedi Teoman, "ölümü seven birini ikinci kez seviyorum ama nedeni ba�ka."
Merakland� Nilsu.
"Çünkü sen bu adam� sevmi�sin ve bu adam seni özenle alm�� kollar�na, ölüme bunca tutkunken,
seni uzak tutabilmi� ölümden ... Ve bir de art�k ya�am�yor diye, ne yalan demeli."
"Sen �arlatan, polemikçi ve küstahs�n Teo," dedi Nilsu öfkeyle.
"Aman, MichaeP�na da söz ettirmez han�mefendi." Al�ngan bakt� Teoman. "Ben yaln�zca ye�il bir
susamuruyum," dedi, sonra bak����lar. Küçük hüzün bulutu kümelendi aralar�na.
"Ne olaca��z biz?" dedi Nilsu, bir formülü matematik kitab�nda arar gibi.
"iyi olaca��z," dedi Teoman. "Sen de ye�il susamuru olacaks�n bir gün ve biz iki ye�il susamuru
olarak ya�lan�p çoluk-çocu�a kar��aca��z.
"K�rk gün k�rk gece dü�ün yap�p murad���za erece�iz, bir de kerevet var, ç�kaca����z."
"Sonra," diye sürdürdü Nilsu içinden. "Sonra, öbür eski kar�lar�n gibi 'bir çocuklu dul' olarak
ya�ayaca��m istanbul'un bir yan�nda ve sen, ara s�ra çocu�umuzu tekneyle gezdireceksin, yan�nda
yeni susamuru olacak."
Aya�a kalk�p, pencerenin Önüne dikildi Nilsu. Nerede ba�lar, nerede biter a�klar? Herkes biliyor,
kimse söylemiyor! Dönüp Teoman'a sormak istedi. Sanki içindeki f�rt�nay� kusmak, bütün eski
yaralar� kanatmak ve bütün yollara dü�mek istiyordu. Belki de camlar� k�rmak! Çok istiyordu.
Döndü. Ama Teoman yoktu. Biraz önce hemen yan�nda oturan, ona bir ye�il susamuru olmas���
öneren Teoman yoktu. Yokluk duygusu aniden sonsuza dek içinden ç�kamayaca��, dar, derin bir
kuyuya do�ru çekti onu. Yapayaln�z dü�tü. Bu dü���te çocuklu�unun, ilk gençli�inin bütün
�����klar�, teri, korkular� ve karabasanlar� vard�. Elini uzatt���nda dokunmak, tutunmak, sevilmek
istedi�inde, hiç kimseyi bulamay�����n bozgunu, yang��� ve f�rt�nas� vard�, ihanetin, en yak�����n
yalan���n, ayr�����n, dost bozumunun ve çaresizli�in ilk tokal�yla yanm������ vard�, yanaklar�nda,
gözlerinde ve koltuk altlar�nda. Burnu s�zlad�. Ü�üdü...
"Teo?"
Ses yok! "Gitti," diye dü�ündü Nilsu. "Gitti..."
Kollan dü�tü, ba�� döndü, kendini böyle halsiz hissetti�ine çok bozuldu, küt diye yere çöktü. "Nil?"
Elinde bir kitapla yatak odas�ndan ko�arak geldi Teoman. Kitab� b�rak�p yere oturdu, Nilsu'yu
kucaklad�.
"Nen var Nil Sultan? iyi misin? Sar�l bana Nil, haydi sevgilim ..." Gözlüklerini ç�kard�, masaya
koydu, usul usul öptü Nilsu'yu.
Çok sevindi�ini hissetti. Bir tek bunu duydu Nilsu. Terk edilmedi�i için mi, Teo'yu sevdi�i için mi:
bilemedi.
Tutunur gibi sar�ld� Teoman'a. Bebeklerin minik elleriyle s�ms��� kavray�p, asla b�rakmad�klar�
yeti�kin parmaklar� gibi, kuvvetle sar�ld� ona.
"Ben," dedi Teoman. "Ben gitmem." Gözleri dolmu�tu. "Beni hep kad�nlar terk eder. Ben
yapamam, gönlüm el vermez." Sustu, içini çekti. "Ülker'i benim terk etti�imi sananlar aldamyor.
Ülker çoktan beni b�rakm����. O, uzun zaman önce beni özel ya�am�ndan atm����... Hani merak