BUKET UZUNER (1955, Ankara), Hikâye, gezi ve roman yazarıdır ...

"2 Ocak, 1984. Sao Paulo
142
Merhaba Selen,
s; Mektubuna yan�t verene kadar, bir kart yaz�yorum.
Neden böyle keyifsizsin? Halbuki Nilsu'dan çok ne�eli bir mektup ald�m. Sözünü etti�in kürtaj,
benim bildi�im mi, yeni mi? Tanr� a���na kendini dü�ün biraz! Belki de Nilsu'yla konu�mal���n
bunlar� art�k. Ben kötü say�lmam. Ama fena halde huzursuz bir dönem ya��yorum, insanlardan
������yorum. Belki art�k tek ba��ma �ss�z bir yere çekilmeliyim. Hiç kimsesiz ve yaln�z kendim için
ya�amal���m. Kitaplar�m, an�lar�m, hayaletlerimle... Otuz yedi ya��ma yakla���m, art�k ben de
kendimi ya��� görüyorum.
Hep dost kalacak, Mike"
Kürtaj m�? Ne kürtaj�? Neden benim hiçbir �eyden haberim olmuyor? Karde�? Yeni bir karde�,
Selen'den... Niçin benden gizliyorlard�? Büyümeyen, güven yaratmayan ben miydim, yoksa onlar
�� beni hâlâ çocuk görüyorlard�? Yan�tlar��� bulamad���m benzer sorularla kafam kar������� ama
en az�ndan içtenlik, inanç ve vefa duygular���n nerede oldu�unu yeniden görmü�tüm. Burada, yan�
ba��mda vard�. Vard�. Vard�!
Acele kahvalt� edip, okula gitmek için haz�rland�m. Jüriye ç�kmama çok az zaman kalm���� ve
bizim grubun projesi yine iddial�yd�, i�in en tuhaf�, içimdeki çalkant�lar asla derslerimi
etkilemiyordu, belki de 'disiplin'i bu anlamda çoktan kullan�yordum ben...
Ko�arak merdivenlerden inip, apartmandan ç�kmak üzereyken, kap���n önünde bekleyen bir adam
gördüm. Tamd�k biriydi. Sanki ' . oraya sinmi�, birini bekliyordu.
"Seni rahats�z etmek istemedim, burada bekliyordum Nilsu."
"Babaa!... Ke�ke yukar� ç�ksayd�n!"
Deri ceketinin yakalar� aras�na gizledi�i yüzünü görmek için î e�ildi�imde, �����nl�kla irkildim.
Babam birdenbire çok ya�lanm��- > ti!
46
Kimdi babam? ;
Nas�l bir adamd�, nas�l bir erkekti?
An�msayabildi�im en eski foto�raf, dört ya�lar�ma denk dü�üyor. Cem bebekti, bir-bir buçuk
ya�lar�nda olmal�. Annem çok ��kt�, yüzü ayd�nl�kt�. Cem'in biberonunu arada bir bana uzat�yor.
"Haydi ablas�, karde�ini biraz da sen doyur," diyordu. Sesi çok güzeldi, yumu�ak, s�cak ve umut
doluydu. Sesi tam 'anne' sesiydi, içimi �����yordu. Cem minicikti. 'A-guu' yap�yordu, gözleri boncuk
boncuktu. Babam bana renkli balonlar alm����, çok sevinçliydim.
Galiba bir piknikti. Hava s�cakt�, aç�k havadayd�k. Güzel bir bahçeydi, beyaz bir masa örtüsü
an�ms�yorum, üzerinde renkli meyve sular� vard� - belki de ben böyle uyduruyorum -. Kalabal�kt�.
Kocaman adamlar vard�, hepsi babam kadar kocaman. Baz� kad�nlar da vard�, hiçbiri annem kadar
güzel de�ildi. Ama hiç çocuk yoktu. S���lm����m, oynamak için öbürlerinin çocuklar��� istiyordum;
��zm�zlan�nca, kocaman amcalar gülmü�lerdi.
"Dur bakal�m Nilsu, daha ö�renciyiz biz. Sana oyun arkada�� getirmeye çok var..."
Anlamam��, çok bozulmu�tum. "Gidip getirin, �imdi getirin çocuklar�����..." Herkes gülmü�tü.
"Nilsu'cu�um, bu ablalarla, abilerin çocuklar� yok ki henüz!" "Biz baban kadar h�zl� de�iliz can�m!"
"Bu gidi�le onun torunu oldu�unda, bizim çocuklar���z olacak..."
"Hah hah ha!..."
Benim d���mda herkes gülmü�tü. Bu �akalar y�llarca sürdü, ama annemle babam da gülmeyi
kesmi�lerdi art�k. Babam sitemli gülümser, annem sinirli sinirli iç çeker olmu�tu. Ben yedi sekiz
ya��ma geldi�imde, ahilerle ablalar�n bebekleri olmaya ba�lam����, ama ben küçük çocuklarla
ilgilenmeyecek kadar ya�lanm����m art�k. Babam yirmi ya��ndayken, ben do�mu�um. Evin küçük
��lunun,
üzerine titrenen o ak�ll� çocu�un henüz t�p fakültesi ikinci s���ftayken 'evlenece�im' diye
tutturmas�, dedemle babaannemi ada-144 mak�ll������rtm�� olmal�. O s�ralar yeni doktor olan halam,