BUKET UZUNER (1955, Ankara), Hikâye, gezi ve roman yazarıdır ...

irlikte ya�ad�����z evin, Selen'in çal������ büroda bana ayarlad��� 'part-time' i�in ve ayaklar���n
üzerine yeni yeni bas�yor olu�umun keyfini tadal� çok az olmu�tu. Hem sonra Mike'la Brezilya'ya
gidersem, k�sa süre sonra 'terk' edilenin ben olaca���� çok iyi biliyordum. 'Yerle�ilmi� bir ülke'
kadar 'eri�ilmi� bir kad�n' da onu tüketecekti!
Mike'�n uça����n ard�ndan bakarken, 'terk' edilmekten çok, terk etmenin hüzünlü keyfini
ya��yordum. Bundan sonra s�k s�k ya�ayaca��m zehir tad�nda, çok gösteri�li, bir 'belâ çiçe�i' gibi
çi�niyordum hüznü, di�lerimin aras�nda. K���r k���r... Usulca ve zevkle...
43
Henüz liseye ba�lad���m y�llard�, babamla Selen yeni tan�����lard�. O sanc��� 'babamlarda yemek'
ak�amlar���n birinde sormu�tu Selen:
"Lise bitince hangi fakülteyi seçeceksin Nilsu? Meslekî ideallerin neler?"
"Doktor olaca��m!" diye kesip atm����m.
"T�pk� babam gibi!"
Zavall� Selen, o y�llarda 'babam gibi' diye ba�layan konu�malar�mdan ne bayg�nl�klar geçiriyordu
kim bilir...
"Biyokimya masteri yap�p, babam�n laboratuvar�nda uzman olarak çal��aca��m." Çok kararl�yd�m
ve hiç tereddütüm yoktu. Halbuki üniversite s�navlar�nda ilk tercihim mimarl�kt� ve yüksek bir
puanla 'Selen gibi mimar' olmak üzere, Teknik Üniversite'ye kaydolmu�tum. Biyokimyac� olmak
iste�im, yaln�zca babama olan ilgim ve sevgimle aç�klanabilecek bir �eydi san�yorum. Biyokimyac�
olan herkesin, onun gibi i�ine �k, i�iyle mutlu olabilece�ini san�yordum.
Oysa sonraki üç y�l boyunca meslekler kadar, kendimi ve ilgi alanlar��� da tan�maya
ba�lam����m, içinde yarat�������n ve sanat�n yer ald���, masa ba��, kâ��t, kalem i�i bir mesle�in bana
daha uygun olaca��na karar verdi�imde, Selen'in ki�ili�ine, çal��ma özgürlü�üne duydu�um
hayranl���n da bunda etkisi vard� ku�kusuz. Hepimizin meslek seçiminde rol alan birisi vard�r
mutlaka!
��adam� Fikret'le evlenip, onun Bo�az'daki gösteri�li, kristal avi-zeli evine ta��nan annem, Cem'in
liseyi de yat��� okumas���, benim de ancak yatmadan yatmaya eve dönmemi neden gösterip,
bo�an�rken ona kalan eski evimizi satm����. Lise sona gidiyordum o s�ralar ve vaktimin ço�u ya
okulda ya da Mike'�n evinde geçiyordu. Hafta sonlar� 'babamlar'la, Mike'la, üniversite kurslar�,
müzik kulübü gibi u�ra�larla öyle doluydum ki, evimizin sat�lmas�, kendi e�yalar�mla anneannemin
evine ta��nmam beni fazla etkilememi�ti. Belki de daha önce olanlar bana ba����kl�k sa�lam����.
Cem'e gelince, iki haftada bir eve ç����lar�, önce üçe, sonra 'ayda bir'e dü�tü. Annemin s�k s�k
yineledi�i, 'art�k buras� da eviniz, bize de gelin!' slogan�, bozguna u�ram�� bir reklam kampanyas�
gibi, hiç tutmad�. Bizi apar topar arabas�yla götürdü�ü iki kez d���nda, onun evine gitmedik, ne
Cem, ne ben!
Cem'le ilgili olarak o y�llardan an�msad���m en önemli �eyler; giderek hatlar� anneme benzeyen,
ho� bir delikanl�ya dönü�üyor olmas�, h�zla uzayan boyu, notlar���n yüksekli�i ve terbiyesiyle
okulun gözdesi olu�u, basketbol tak��� kaptanl���na gidecek yolda ilerleyi�idir. Benimle ili�kisiyle
son derece zay�f, mesafeli, silikti. En önemlisi, annemden de kopmu�tu.
Anneannem! San���m, ya�ant���zda olu�an bu h�zl� ve kökten de���imi en yaln�z ya�ayan oydu.
��llarca kar�� dairede ya�ayan k��� ve torunlar��� bir arada görmeye al������� ve onun ya�� göz
önüne al���rsa, aniden say�labilecek bir zaman diliminde, kar����na 'görgüsüz' ve 'sayg���z' buldu�u
yeni kom�ular ta��nm��, her gün gördü�ü insanlar, yak�nlar� sa�a sola da��lm����. Üstelik onun
tutunaca��, ne yeni kocas�/sevgilisi, dersleri, arkada�lar�, ne de önünde upuzun akan koskoca bir
ya�am� vard�. Yetmi� yedi ya��ndayd�, dinçti ve çok gururluydu. Kitap okuyor, yürüyü�ler yap�yor,
arkada�lar�yla bulu�uyordu. Ama özellikle, annemin evimizi sat�p, be-
135
�enmedi�i kom�ulara onu mahkûm edi�i - bizim yerimize kim gelirse, be�enmeyecekti ku�kusuz -
anneannemi çok sarsm����. Yeni i 136 kom�ular�na rastlamamak için soka�a ç�kmad��� günler