BUKET UZUNER (1955, Ankara), Hikâye, gezi ve roman yazarıdır ...

"Neden kedi seven/Bir insan/oldu�umu/Biliyorum da/Kedisiz ve sevgisiz/Getiriyorum/Ya�ad���m
günlerin/Yaprak döken sonunu?"'
Cebindeki k��� tekrar katlay�p saklad� Nilsu. Kedi alacaklard�,
üç renkli di�i bir kedi yavrusu.
"Ad�m Grieg koyar�z," dedi, belli belirsiz bir ne�eyle.
lifletin Alt�ok
19
"Aloo Nil, sen misin? Ne yap�yorsun bilmiyorum, ama b�rak ve bana gel, lütfen hemen �imdi..."
"Ne var Teo? Ne oldu Allah a���na?"
"Sorma, atla bana gel, n'oolur Nil!"
Sesi çok mutsuz, kederli, a�lamakl�yd�.
Onu yar�m saat sonra parti lokalinde buldu Nil. Sabah�n onunda rak� içiyor, baca gibi tütüyordu.
Oysa geceleri içerdi ancak.
Nilsu'yu görünce omuzlan çöktü, inleyerek konu�tu.
"Cemal Süreya öldü Nil!" Çok üzüldü Nilsu. 'Ne zaman, nas�l?'
Teoman önüne onun �iirlerini dizmi�, yas tutmak için 'biraz �iir, biraz rak�' törenine ba�lam���� bile.
"Oku Nil!" gazetede ölüm haberiyle yay�mlanm�� son �iirini uzatt� önüne:
Asl�nda hiç de samimi bir dostu olmayan bir �airin ölümüyle y�-k�����ndaki içtenlik, bu ölümün
ac���na tuhaf bir tat katm����, Nil-su'nun yüre�inde. Geçenlerde Beckett'e de üzülmü�tü günlerce.
"Bunu böyle ya��yor o! Ne kimseye gösteri� olsun diye, ne birisi etkilensin diye... Nas�l da
içtenlikle seviyor ya�am� ve güzellikleri..."
"Hastayd� ama sanki ölüme kafa tutuyordu Nil!... Bu da bir intihar �ekli say�lmaz m�?" Sesindeki
teselliye aç�k kap�lar vard�, birinden içeri dald� Nilsu. "Gel," dedi elini tutup, "Gel gidelim,
dola�al�m biraz Teo."
Küçük bir o�lan çocu�u gibi itaatkâr, beceriksiz, kalkt� masadan Teoman, ç�kt�lar. Gün boyu
aylakl�k ettiler, okulu k�rm�� çocuklar gibi dola���lar avare avare. Vapura bindiler, hiç üst üste
yemedikleri, koshelva, kokoreç, midye yediler, havuç, portakal, nar suyu, üstüne sahlep içtiler,
so�ukta ü�üdüler.
"Onun yeri önemliydi Nil," diyordu Teoman. "Zeki, ince ve h�nz�rd� o..." S�r verir gibi yakla���.
"Annemin ölümünden sonra yazd���m birkaç �iiri yollad���mda, bana mektup yaz�p �iirlerimi
desteklemi� ve beni 'muz�r' bulmu�tu." Gözleri doldu yeniden.
Teoman'�n �iir yazd����� ilk kez duyuyordu Nilsu.
��imdi tek �ahidim de yok oldu Nü!" Biraz hayal k���kl���na u�ram���� Nilsu. Düzeltmek için
debelendi öbürü.
"Yani, iyi �iir yazd����� dü�ünen, iyi bir �air öldü!"
"Bo�ver," diye teselli etti kendini Nilsu. "Onun bu büyük bencilli�ine kar��n, yine de, özel oldu�u
yanlar� var."
Daha önce hiç gitmedikleri, berbat görünü�lü bir Beyo�lu meyhanesinde buldular kendilerini. Çok
��ümü�lerdi. içeride ba�ka kad�n yoktu, sonra ba�ka kad�nlar da geldiler. Gelenler ucuz fahi�elerdi.
"Hem mezeler, hem insanlar onuncu s���f burada!" dedi Teoman ba��rarak. Can� 'h�r' ç�kartmak
istiyordu besbelli. Kimse ciddiye almad� Teoman'�, iyice sarho� oldu, "insan annesi için �iir
yazmal�; hiç de�ilse hayat�nda bir kez!" diye söyleniyordu. Sesi, a�layan bir insan sesi, yüzü,
gülmeye haz�r bir ba�ka insan yüzüydü.
��u �iirleri," dedi Nilsu:
"Onlar� bana da okutur musun?"
"Dalga m� geçiyorsun Nil? Anlatt�m ya!"
"Neyi anlatt�n?"
"Sen sarho�sun k���m, söylenenleri kavrayam�yorsun art�k..." ''" Güldü Nilsu. Evet, galiba kendisi
de sarho� oluyordu.