BUKET UZUNER (1955, Ankara), Hikâye, gezi ve roman yazarıdır ...

anneannem, ne ö�le uykusundan uyanan Cem, ne de giyinmeye çal��an annemle, babam beni
yat����rabilmi�lerdi.
"Annemi yeme, n'olur babaca��m!"
Bu sahneyi, anne-babalar���n cinselliklerini hep gözard� etmek e�iliminde olan çocuklar�n pek ço�u
gibi, unutmak üzere kald�rm����m haf�zam�n en üst raflar�na.
O pazartesi Cem'in aniden hastalanarak okuldan eve gönderili�i, hemen hemen bir y�ld�r birbirini
görmeyen, çoktan bo�anm�� ve art�k ba�kalar�yla ya�amlar��� payla�an annemle, babam� eve geri
getirdi�inde, belle�imin o en üstteki raf� aç�ld� ve içinden be� ya����n an�lar� döküldü. Bir zamanlar
annemle babam da sevi�irlerdi, onlar da severlerdi, be�enirlerdi birbirlerini.
Acaba sevi�mek için ille de sevmek gerekli miydi? Sevmek mi, sevi�mek mi daha kolayd�? Bir
kad�nla bir erkek nas�l ba�lard� birbirlerine yak�nla�maya? Selen'in dedi�i gibi, 'sevmek
dokunmaksa' ve 'sevmek emek ister'se, o zaman bu yan yana, nas�l bir zamanlama gerektirirdi? Çok
kar���kt�, çok anla��lmazd�, çok ilginçti...
Annemle yeniden kar��la�an babam, çekingen, mesafeli, kibard�. Babamla kar��la�an annem
sokulgan, sevecen, anlay����yd�. Bu kar��la�madan en çok heyecanlanan ki�i anneannemdi.
Babam�n etraf�nda pervane gibi dönüyor, anneme bile iyi davran�yordu.
Cem'in odas�nda, onun ate�ler içinde, bayg�n yatt��� yata��n ba� ucuna topland�����zda, yorganla
yast�k aras�ndan görünen yüzüyle karde�im bana oldu�undan da küçük, yard�ma muhtaç ve �irin
görünmü�, yüre�imi burkmu�tu. Çaresizlik içinde k�vranan babam, bir elini onun aln�na koymu�,
bir eliyle de nabz��� say�yordu. Annem
Cem'in ellerini tutuyor, anneannem �slak alkollü bezlerle ko���turuyordu. Bir aile olmu�tuk
yeniden...
Kap���n pervaz�na dayan�p, lo� odadaki 'aile' tablosunu izliyor-dum. Oysa ne çok yara alm����k, ne
çok darbe yemi�tik! Hepimiz, tek tek hepimiz... Yine de güzeldi, harika bir sahneydi bu!
Annem m���l m���l bir �eyler anlat�yordu babama, f���lt�lar�m duyuyor, ama ne dedi�ini
anlayam�yordum. Babam usulca "evet", "ku�kusuz" diyordu ona. O s�rada Cem gözlerini açt�
gülümsedi. Hepimiz donduk kald�k, bir mucizeydi bu!
Ne güzel bir gülümseyi�ti o Tanr�m! Aradan bunca y�l geçmesine kar��n, bugün bile karde�imin o
gülümseyi�indeki huzur dolu mutlulu�u, güvenli dinginli�i ve bebeksi sevinci görür gibiyim.
Hepimiz heyecanlanm����k. Anneannem dualar m���ldan�yordu, annem a�lam����. Anneannemin
dudaklar��� titreten o dualar�n yaln�zca Cem için mi, yoksa benim akl�mdan geçenler için de mi
oldu�unu bilmiyordum. Bildi�im tek �ey, anne-babalar� ayr�lm�� bütün çocuklar�n en büyük
fantezilerinin, ayr�lma ko�ullar��� ne denli rasyonalize etseler de, ebeveynin yeniden birle�meleri
oldu�udur. Tam bir içgüdüsel fantezidir bu! Ya�am boyu, gizlice sürer.
Cem, o harika gülümseyi�inden sonra yeniden derin bir bayg�nl��a sürüklenip kendinden geçince,
annemle babam odadan ç�kt�lar. Anneannem Cem'i alkollü tülbentlerle ovup, dualar m���ldanmay�
sürdürüyordu. Dindar biri de�ilim, olmad�m da, ama anneannemin m���ldand��� dualar�n ve
ilahilerin, o ninniyi ça������ran, yat�������� ezgisini daima sevmi�imdir. Bu belki de, çok modern bir
kad�n olan anneannemin, dini inançlar��� ça�a uydurabilmi� olu�undaki ustal���n bir arma�an���r
bana.
Cem'in odas�ndan ç�kt���mda annemle babam� ne mutfakta, ne de salonda bulabildim. "Gittiler mi?"
diye dü�ündüm bir an. Ama art�k birlikte gitmiyorlard� ya! Ayr� ayr� ki�ilerle, ayr� yerlere
gidiyorlard�...
Aniden, o çocukluk an�m döküldü belle�imden.
"Annemi yeme babac���m, n'olursun!..."
Annemle, babam�n eski yatak odalar�ndan m���lt�lar geliyordu. Yoksa oradalar m�? Annemle
babam? Ama nas�l olur, babam Se-len'le, annem i�adam� Fikret'le beraber de�iller mi?
Annemin, i�adam� Fikret'e ra�men, babamla yeniden beraber olmas� beni hiç etkilemiyordu
do�rusu, ama Selen varken, babam�n annemle, o odada, m���ldanarak...