BUKET UZUNER (1955, Ankara), Hikâye, gezi ve roman yazarıdır ...

"iyi yürekli, çekingen, iri yar� Viking kal�nt�lar���rlar. So�uk ve karanl�k yüzy�llar�n dondurdu�u
yüreklerini, alkolle y�karlar, ama bunun pek i�e yaramad����� da, en çok kendileri bilirler."
Teoman'a döndü sonra:
"Jan Garbarek yok ama, Edvard Grieg var. Per Gynt'e ne dersin?" Kalk�p, salonun bir ucuna
yerle�tirilmi� bir pikaba, Edvard Grieg pla�� koymak için, yanlar�ndan uzakla���. Onun
uzakla������� f�rsat bilen Teoman, cebinden bir kâ��t parças� ç�kartt� tela�la. Kopya çeken küçük
��rencilerin heyecan�yla, acele bir �eyler yazd� k�da ve Nilsu'ya uzatt� h�nz�rca.
"Hiç iskandinav tan�mam�� ama Türkiyeli bir susamuru tan�yor i�te!"
"Kim?" arkas� hâlâ onlara dönük, Grieg'i pikaba yerle�tiren N.G. sordu: "Kim?"
"Nil!" dedi Teoman. "Nilsu Baran," diye düzeltti, yüzündeki o tuhaf çocuksu ifadeyi soyunmadan.
Onu çocukken tan�maktan ho�lanmayaca��na karar verdi Nilsu. Ne babas���n, ne de Selen'in, ne de
Mike'�n çocuklu�unu biliyordu...
"Hay�r," dedi N.G., "Susamuru olan kim?" "Tabii ki ben!" dedi Teoman.
Bunu, ikisi aras�nda bir a�k oyunu olarak de�erlendirdi. N.G. sustu.
Per Gynt ba�lad�. Üçü de, bütün kulaklar�yla Grieg'i dinlediler, �araplar��� içtiler.
Cebindeki kâ��tta ne yaz��� oldu�unu müthi� merak eden Nilsu, bu çocuksu entrikan�n içinde
olmaktan tuhaf bir zevk ald����� duyumsad�.
Cem'i dü�ündü birden, çocukken onunla oynad�klar� oyunlar ve yaln�z ikisi aras�nda kalan
çocuksu s�rlar... Cem bur-246 nunda tüttü... "Hayret," dedi Teoman'a: "Cem'i özledim aniden!"
sesinde, sevinçli bir �����nl�k vard�.
Teoman'�n getirdi�i kitaplar� imzalayan N.G. ba���� kald�rmadan sordu:
"Cem de bir susamuru mu?"
"Hay�r, �imdilik bir tek ben susamuruyum," diye içini çekti Teoman.
"Ye�il," diye ekledi Nilsu gülerek - "Ye�il susamuru, çevreci bir grubun sembolü falan olmal�,"
diye m���ldand� N.G., kitap imzalamay� sürdürerek. "Üye olmak için, ille de â��k olmak �art m�?"
Teoman Nilsu'ya çabucak göz k�rpt�. "Elbette efendim, ye�ile sevdalanmak �art!"
"Anlam����m" dedi N.G.
Bir saat sonra art�k eve dönmek için izin istediler.
Onlar� yolcu etmek için kap�ya ç�kan N.G. "Teoman!" dedi. Hâlâ gülümseyen Teoman N.G'ye
döndü. "Buyrun efendim?"
"Seni bu gece davet etmemin" - sizi - diye düzeltti - "en önemli nedeni, sana bir �ey söylemekti."
��pk� kap��� açt���ndaki gibi ciddi, so�uk, mesafeli bir kad�nd���imdi N.G.
"Annenin mektuplar�... Onlar�n tümünü yakt�m Teoman!"
"Teo, iyi misin sen?"
Hay�r, berbat görünüyordu. Baca gibi tüterek sigara içiyordu. 247 "Annemin mektuplar���
yakm��!" dedi, inleyerek. "Nas�l yapar bu-nü... Hakk� var m�yd� bunu yapmaya?"
"Ama mektuplar onundu," diye dü�ündü Nilsu. Sustu yine de. "Ona k���yorum Nü, çok
����yorum!..."
"Çabuk sevenler, çabucak kan�����nanlar böyledir; çabucak da b�rak�rlar..."
"Ama," dedi. "Ama o mektuplar� okuyan ve bilen tek ki�i, yine de o!"
Sesinde ho�görüye davet eden bir yumu�akl�k, sonradan �ekerlendirilmi� bir tatl���k vard�.
"Ben annemin el yaz����� görerek okuyacakt�m, dokunacakt�m o sayfalara, koklayacakt�m kâ��tlar�,
ben annemle bulu�acakt�m o mektuplarda... Haks�zl�k bu, haks�zl�k NlL!"
Bir insana asla ula��lamayacak anlar vard�r. Kim oldu�u, neyiniz, nas�l biri oldu�u hiç önemli
de�ildir. Gidilen bütün yollar�, girilen bütün kap�lar�, görünen bütün perdeleri kapal���r, kimse
açamaz!
Onu yaln�z b�rakt� Nilsu.
En çok yaln�z kalan, kendisiydi.'
18