BUKET UZUNER (1955, Ankara), Hikâye, gezi ve roman yazarıdır ...

Nilsu'yla Teoman da çok meraklanm��lard�. Bulu�tular, birbirlerini s�navlardan geçirdiler, bilerek,
isteyerek; bilmeden, istemeden ... Her �ey uyumluydu ki, iki ay sonra ayn� evi y�llard�r ba�ar�yla
payla�an insanlar�n rahatl���yla, yan yana, iç içe ve kol kola ya�amaya ba�lad�lar.
Mike'la birlikte ayd�nl��a ç�kan cinsel kimli�i, sonraki y�llarda geli�tikçe, asla bir ba�kas�yla ayn�
yatakta uyuyamayan Nilsu, sanki y�llard�r rahatl�kla yap�yormu� gibi, huzurlu ve keyifli bir
gev�eklikle, ayn� yata�� payla��yordu Teoman'la.
Payla�mak! Karde�siz büyüyen, tek çocuklar�n problemi olarak görülse de, on dört ya��ndayken
kaybetti�i payla�mak duygusunu yeniden edinivermi�ti Nilsu.
Sanki, eksiklendi�i birçok duygu, tarz ve biçim hemen önünde duruyordu da, Teoman gelip
göstermi�ti ona. Uzan�p, bir bir topluyordu �imdi, zevkle, keyifle, mutlulukla...
Teoman'�n heyecamysa, ilk kez kendi kendine pi�mi�, a�ac�nda olgunla���� bir meyve bulman�n
albenisinde gizliydi. Bu, kendisinin de bir �eyler ö�renebilece�i, edinece�i ve ya�ayaca�� bir
ili�kinin mu�tusuydu. Çünkü kendini de art�k 'olmu�', 'pi�mi�' görüyordu; yeniden bir 'ham' insanla
��ra��p didinmek yerine, art�k, birlikte 'gidilecek' yollara ç�kabilece�ini seziyordu.
Ama onlar� birbirlerine kenetleyen ASIL nokta, bunlardan biri de�ildi. Bunlar, birbirlerine
yönelmeleri için güçlü ivmeler olu�turmu�tu; do�ru! Fakat i�in s�rr� ba�kayd�. Usul usul
ke�fettikleri öyle önemli bir ortak zaaflar�, öyle derin ve onulmaz bir yaralan vard� ki, birbirlerine
böylesine kenetlenmeleri, ancak iki yaral� susamuru-nun, yaralar��� sa��ltma içgüdüsüyle
birbirlerine yakla�mas�yla aç�klanabilirdi. Bu yara; 'intihar' ve 'terk'ti.
��llard�r annesinin intihar��� sorgulay�p, kendi ki�ili�inde bu intihar�n açt��� yaralan iyile�tirmeye
çabalayan, ama her çabas�nda yeniden kanatan Teoman.
Annesinin intihar etti�ine bazen gerçekten inanan, babas���n bu renksiz, s�radan ve çaps�z yeni
ya�ant���yla, asl�nda yava� yava� kendisini öldürdü�ünü dü�ünen ve Mike'm intihar��� bile, bir
anlamda bir 'terk edili�' olarak gören Nilsu. Nilsu ve Teoman.
, NilveTeo! v^.^^^w'^ , . ,<
Birbirlerini anlad�klar�na inan�yor, anla��ld�klar��� san�yorlard�. 2OO Buna, daha önce
ba�kalar�yla da inanm��lard�, ama bu kez ikisinin ya�ant���na ayr� ayr� damgas��� vurmu�, çok
rastlanmayan bir eylemin, bir derin yaran�n sanc����� payla�abilmek umudu vard�.
Belki de, ilk kez 'intihar' eylemi bir umudu ya�at�yor, sa�lam bir birlikteli�i yüreklendiriyordu.
Sa���kl� m�? Bunu kimse bilemiyor.
"Annem bir Apaçi'ydi benim!"
"Efendim?"
"Benim annem diyorum, bir Apaçi'ydi o."
"iyi ya, benimki de bir Mohawk!"
Beklemedi�i bir yan�t daha alm���� Teoman.
"Kimdi bu?" diye dönüp, dikkatle bak�nca, yine ayn� k��� gördü.
"Güzel mi?" diye sordu kendi kendine.
"Ho�!" diye yan�tlad�.
"Çok ho�!"
Bal rengi, koyudan aç��a, düz, gür, sa���kl� saçlar� yumu�ac�k iniyordu omuzlar�na. Küçük burnu,
sevimli bir sürprizle kalk�k bir sona ula��p, çocuksu bir lezzet kat�yordu yüzüne. Etli dudaklar���n
alt�nda unutulmu� bir çukur da, çenesine karakteristik bir iz kondurmu�tu. Gözleri ye�il miydi,
yoksa ona m� öyle geliyordu, hâlâ karar verememi�ti. Bedeni, kafa tutan bir dirilikle ince, ufak
tefek ve çok gençti.
"On be� olmal�, en az on be� ya� genç olmal���n benden." Sesi
biraz umutsuzdu.
"On üç!" dedi Nilsu bir kerede.
"On üç, u�ur getirir," diye ekledi. Sonra,
"Amerikal�lar, binalar�na on üçüncü kat yapm�yorlar, asansör on ikiden on dörde ç���yor, çünkü on
üçüncü kat yok, kap�larda on üç numaras� yok: Kay�p!"