BUKET UZUNER (1955, Ankara), Hikâye, gezi ve roman yazarıdır ...

"Senin bir s���nt�n var Nil. Hanidir bir �eylere s�����p duruyorsun sen. Ama çekmiyorsun...
payla�mak istemiyorsun benimle." Art�k rahatça dümenin ba��na oturmu�, gözü denizde, akl�
Nilsu'da konu�uyordu.
Daha önce hiç deniz kültürü olmayan Nilsu, bundan zevk alaca���� hissederek, ö�renmeye
ba�lam����. Denizde beraber olmak, ili�kilerine yeni bir boyut katacakt� belki de... Su boyutu!
"Kad�nlar," dedi Teoman.
"Kad�nlar, erkeklerin onlar� eksik anlad�klar�ndan yak���rlar. Sartre da bir �ekilde kat���r bu
görü�e..."
Suskun kald� Nilsu. Bunlar�n alt�ndan ne ç�kacak diye merak
211
ediyordu. Mart�lar ç����k atarak geçti üzerlerinden, aralar�nda kavga ediyor gibiydiler.
232 "Bana sorarsan, ben de duygusal konularda, bir kad�n kadar duyarl�, ince, hassas ve k���lgan bir
erke�in olabilece�ine inanm�yorum."
Mart�lar yine kavga ederek geçti üzerlerinden.
"Neden mi? Çok basit! Çünkü bir erkek, bir ba�ka varl��a hayat kazand�ramaz. Ancak dolayl�
olarak katk�da bulunabilir. Yani, bir erkek do�uramaz, bir insan yavrusunu içinde büyütüp, onu
hayata kazand�ramaz. Ya da, hayat� o yavruya kazand�ramaz!..."
Yanlar�ndan, bir bal�kç� teknesi gürültülü pata patlar�yla geçip, istanbul'a yöneldi.
"Do�ursun, do�urmas�n, bu duyarl���k bütün di�i insanlar�n yüreklerinde yüzy�llard�r ta��narak,
bugünkü kad��� olu�turmu�tur. Genetik bir olgudur bu!"
Suçüstü yakalanm�� gibi utand� Nilsu. Art�k sözün nereye varaca���� biliyordu.
"Bu yüzden bana k�zan feministler var. Kad���, do�urabilir insan diye tan�mlamama, ayr�mc���k
yapt���m iddias�yla sald���yorlar. Halbuki ayr�mc���k, ay�rd���n �eylerden birine yüklenen negatif
anlamla olu�ur.
"Ben, do�urabildi�i için kad��� eksik bulmuyorum ki, aksine, do�uramad��� için eksik olan
erkektir, diyorum."
���� az���k aç�k kalm�� piknik sepetlerinden denize dü�en ekmek dilimlerine hücum etmek
konusunda fikir birli�ine varan mart�lar, ç����klar atarak sald���ya geçtiler. Kalan ekmekleri
kurtarmak için yerinden f�rlayan Nilsu'ya engel olan Teoman:
"B�rak yesinler Nil, biz Ada'dan yenisini al���z," dedi.
"Termostan bir fincan kahve de bana versene, bir yerim ���ecek vallahi..." Kahvenin kokusunu,
ilahi bir heyecanla içine çekti Teoman. Keyfine diyecek yoktu.
"Bilmedi�in ya da merak ettiklerin var, s�����yorsun, sormuyorsun. Belki de ö�renmekten, belki de
beni gerçekten sevip, ba�lanmaktan korkuyorsun."
"Neyi?" dedi Nilsu.
"Babal�k konusunu elbette!" Yine denize dikti gözlerini. "Baba-
����n, annelik gibi bir duygu oldu�una inanm�yorum ben. Yani, Deniz yerine ba�ka bir bebe�i
kuca��ma verseydi Zeynep, Alican yerine ba�ka birini Ülker, yine ayn�� �ey olacakt�. Yani yine
sevecektim onlar�, ama hepsi bu!" "Nas�l hepsi bu?"
��öyle hepsi bu: 'Babal�k' diye bir duygu yoktur ve bu bir kur-macad�r!" Babas��� dü�ündü Nilsu.
Öbür babalar�. A�lamak iste�i doldu içine. "Gel yan�ma," dedi Teoman. "Gel yan�ma otur."
Neredeyse uçarak gitti, sar�ld� ona Nilsu. "Sen ald�rma bana Nil k�z," dedi Teoman, sevgiyle kolunu
ona dolarken. "Belki de benim 'baba' imaj�m çok silik oldu�undand�r bu dü�ündüklerim. Annem
öyle doldurdu ki çocuklu�umu ve ilk gençli�imi, babam kay�p gitmi�tir."
"Babaaa, sörf yapmas��� hâlâ ö�renemedin mi sen?" Deniz arkalar�na dikilmi� soruyordu. Hâlâ
kula��nda kulakl�klar, sesi duyulmaz endi�esiyle ba����yordu.
"Se-ni du-yu-yo-ruz Deniz!" diye ba��rd� gülerek Teoman. "Hay Allah," kulakl�klar�m ç�kartt�
Deniz. "Sörf diyorum baba, sörf ö�rendin mi?"
"Hay�r can�m," dedi Teoman bir koluyla Nilsu'nun sa�� ok-�arken.