BUKET UZUNER (1955, Ankara), Hikâye, gezi ve roman yazarıdır ...

Kendi s���rlar�na dayand�klar�nda, bir taksiye atlay�p, eve do�ru yolland�lar. S���ra varmadan, iki
kez kusmu�, birbirine bula����� �iirler geveleyip, mutsuzluk ç����klar�yla gökyüzünü y�rt������
Teoman. Onu daha önce hiç böyle darmada����k görmeyen Nilsu, yapabilece�i tek �eyin, onu
toparlay�p, uyutmak oldu�una karar vermi�ti.
Güçlükle eve girebildiklerinde, soyunup, yata�a uzanmas�na yard�m etti, uyuyana dek ba��nda
bekledi Nilsu. Uzun sürmedi!
Ertesi sabah uyand�klar�nda, ikisi de hastayd�. Yiyip içtikleri her �ey onlara ihanet etmi�, biraz da
��ütmü�lerdi. Teoman, hastaland��� için evde kalaca��na âdeta sevinirken, Nilsu neredeyse
sürüklenerek i�e gitmeye haz�rlan�yordu.
Ac� kahvelerini üst üste içip, inler gibi konu�tular. Tam evden ç�karken döndü ve sordu Nilsu:
"Kuzum Teo, �u �iirler, hani annen için yazd�klar�n, bana da okutur musun?"
"Ne laf anlamaz k�zs�n sen!" diye homurdand� Teoman.
"Dün de söyledim ya, o �iirlerin tümünü Cemal Süreya'ya yollam����m ve ba�ka kopyalar� yoktu!"
I
20
"Mektup, bir hayat biçimidir!" demi�ti.
"Yirmi birinci yüzy�lda mektup yazmak, ya�ant���zdan tamamen çekip gidecek. Kimsenin
mektuplara ay�racak vakti kalmad�. Fakslar, telefonlar, modemler... (Henüz e-posta girmemi�ti
ya�amlara) Bir de kartpostallar var, arkalar�na bir iki sat�r çiziktiril-mi�, renkli kartpostallar... Yalan
��?"
Yeni tan����klar�nda, uzun uzun 'mektup' üzerine konu�an, heyecanla mektupla�may� savunan
Teoman'�n ad�na, hemen hemen hiç mektup gelmeyi�ini ilginç buluyordu Nilsu. Dergi, kitap ve
bro�ür d���nda, Teoman'a postadan gelen zarflarda makbuz ya da resmi yaz�lar oluyordu. Belki de,
sakl� tuttu�u bir posta kutusu vard�? Belki atölye veya parti adresine gelen mektuplar� eve
getirmiyordu? ... Eski bir sevgilisi, kim bilir, siyasi arkada�lar� falan... Birileri vard� elbet, yaz���p,
mektupla�����...
Oysa Selen'le yaz��mas���, uzun uzun mektupla�malar��� sevgiyle destekliyor, iki kad���n içten bir
yaz��� dostlu�u sürdürmelerinden heyecanlan�yordu. Peki neden, pratikte ilgisizdi mektupla�maya?
"Sana bir mektup var Nilsu!"
Elinde, ye�il bir zarf, yüzünde tuhaf, biraz alayc� bir gülü�le odas�na giren Hakan, ona istanbul'dan
postalanm�� bir mektup uzatt���nda, telepatinin gücüne bir kez daha inanan Nilsu çabucak
toparland� ve zarf� ald�.
Ye�il zarf�n üzeri, çocuksu denebilecek çiçeklerle süslenmi�ti ama yine de el yaz�����n Teoman'a ait
oldu�u besbelliydi. Gülümsedi Nilsu.
"Sevgililerinin üzerine kuma m� getiriyorsun art�k?" Hakan'�n sesindeki sitemli i�nelerden incindi
Nilsu.
"Biz seninle yaln�zca i� orta����z Hakan!" dedi. Sesi öyle sert ve kat�yd� ki, kendisi bile irkildi.
Teslim olur gibi, ellerini havaya kald�rd� Hakan:
,, "�aka yapm����m Nilsu, �akayd�!" dedi, bir kolunu uzat�p, Nil-su'nun s�rt��� s�vazlad� dostça.
"Teoman'� bu kadar sevdi�ini bilmiyordum. Sevindim, inan ki, çok sevindim. En çok senin için..."
Odadan ç�karken döndü, biraz al�nm�� bir sesle ekledi:
"Biz yaln�zca proje orta�� de�iliz. Arkada��z, ayn� zamanda; ben öyle san�yorum."
Ayr� ayr�, ayn� konkura haz�rland�klar��� Teoman ve Nergis'ten ö�rendiklerinde, yine iki karde�in
te�vikiyle, ayn� konkura birlikte kat�lmaya karar vermi�lerdi. Nilsu ak�amlar� kendi i�inden ��nca
Hakan'�n bürosuna gidiyor, birlikte çal���yorlard�.
Mesafeli ve dostça tutumunu son derece iyi ayarlayan Hakan, Nergis'le birlikte ya�amaya ba�layal�
beri, daha a��r, daha yeti�kin bir tav�r edinmi�ti. Belki ikisinin de yeni ili�kilerinde olgunla�mas���n
etkisiyle, ad��� koymadan 'sürekli birlikte çal��mak nas�l olur?' diye dü�ündürüyordu onlar�, ikisi de
bunu belli etmediklerini san-salar da, buradakiler ve evdekiler çoktan hissetmi�lerdi.