BUKET UZUNER (1955, Ankara), Hikâye, gezi ve roman yazarıdır ...

"K�skançl�k, sahiplenme hastal�����n ölümcül bir sonucudur Teo!"
"Bunu beni, o akl� k�t Seval'den k�skan�rken dü�ünseydin Nil Sultan!"
Babas���n yemesine izin vermedi�i çikolatalar� a��mken yakalanm�� gibi utand� Nilsu. ����rd� hem
de. K�pk�rm��� olmu�tu. Hemen kurtard� onu Teoman. Bir kolunu omzuna att�, yana��na küçük bir
öpücük kondurdu. Küçük çocuklar, annelerinin öptü�ü yaralar�n iyile�ece�ine nas�l inan�rlarsa,
birbirine �k insanlar da,
227
küçük bir öpücü�ün bulutlan yok etme gücüne inan�rlar. Ve her �ey, inanmakla ba�lar...
,
Kalk�p çay bahçesine yürümeye ba�lad�lar.
"Bak," dedi Teoman, çok gizli bir �ey söyleyecek gibi:
"Bak, sana ne gösterece�im." Cebinden, kat yerleri y�pranm�� ve sararm�� kâ��tlar ç�kartt�.
"Bunlar, çok gizli Apaçi belgeleridir. Bütün dünyada yaln�zca üç ki�inin bildi�i, son derece önemli
bilgiler ta��rlar. Bilenlerden biri art�k ya�amad��� için, seni bilenlere dahil etmeye karar verdim."
Yine �aka m� yap�yor, yoksa ciddi mi, hiç anla��lm�yordu. Bir oyunun pe�ine tak�lm�� gibi, merakla
dinliyordu Nilsu.
"Annem gerçek bir Apaçi olmas�na kar��n, en yak�n dostu bir beyazd�. Ve onlar�n dostlu�u, �rklar
aras� inanç ve sevginin en önemli örne�iydi."
"Haydi Teo, çatlatma beni... Ne oluyor, söylesene art�k!"
"Bir Apaçi'nin o�lunu seven beyaz kad�n, sab�rl� olmay� ö�renmelidir!" Çaresiz kabullendi Nilsu.
"Bu belgeler, 1950'lerde annemin beyaz dostu Neyyire Gömüç taraf�ndan, anneme yaz�lm��
mektuplar!"
"Yazar Neyyire Gömüç mü?" Heyecanlanm���� Nilsu.
"Ta kendisi efendim! Annemin tek gerçek beyaz dostu, Neyyire Gömüç, yani N.G.'dir."
Mektuplar� merakla al�p, bir ç�rp�da okuyan Nilsu, büyülenmi� gibi kalakald�.
"Harika bir �ey bu! Ola�anüstü bir hikâye... Sanki gerçeküstü bir film ya da, ne bileyim opera
izlemi� gibiyim. Peki, annenin Neyyire Gömüç'e, hay�r N.G.'ye yazd��� mektuplar ne oldu Teo?"
"Hepsi N.G.'de. Vermiyor bana... Belki bir gün... Olur a!"
"Teo, sence böyle a�klar ya�anm�� m� o zamanlar? Yani, yaln�zca iki kez gördü�ü birine, nas�l olup
da böyle tutulabilir insan?"
"O zamanlar, bir görü�te a�k diye bir �eyler varm�� Nil. Bence harika, korkunç ho� bir dönemmi�...
Dü�ünsene, pür, saf ve net bir a�k!..."
Dü�ündü Nilsu. Okudu�u mektuplar�n yaratt��� keyifle dü�ündü.
" "Yine de, öyle pek imrenilecek bir �ey gibi gelmiyor bana bu, 'bir bak��ta â��k olmak' fikri,"
dedi.
"Siz gençler romantizmden ne anlars���z! Tangoyu, Beatles'�, 229 Yahya Kemal'i bilmediniz siz.
Televizyon bebesi sen de!..." Sesi yumu�ad�: "1951 tevkifat�m da duymam����nd�r nas�lsa..."
Teoman'�n sesindeki sitemi duymazdan gelen Nilsu, merakla sordu:
��u Enver Ziya, acaba bir daha görebilmi� mi N. G.'yi? Kar��la�-m��larsa, nas�l bir ortam ve
konumda olmu� bu? Pi�manl�k m�, dü� k���kl��� m�?"
"Bunun yan�����, bir tek bendeniz biliyorum efendim," dedi h�nz�rca Teoman.
"Eeee neymi�?" Nilsu meraktan ç�ld�nyordu. Hiç tan�mad��� iki insan aras�nda ya�anm��, do�rusu,
ya�anamam�� bir a�k serüvenine böyle merak sarmas�, konunun mistik ve esrarengiz yan�ndan
kaynakland��� kadar, Cahide Han�m'la ilgili olu�uyla da aç�klanabilir- ., di.
Cebinden bir ba�ka sararm�� kâ��t ç�kart�p, bilgiç bir gülümsemeyle Nil'e uzatt� Teoman.
"Bu s�rr� koruyaca��na, beyaz kan�n ad�na yemin et!"
"Aman Teo, ver �unu, tamam yemin ettim i�te."
"Beyazlara güvenilmeyece�im söyleyen sendin ama..." Kediye ci�er uzat�r gibi, elindeki kâ����
havaya kald�rd�.
"Haydi, n'ooluur Teo, lütfen!..."