Π Ε Ρ Ι Ε ΧΟ Μ Ε ΝΑ
Π Ε Ρ Ι Ε ΧΟ Μ Ε ΝΑ
Π Ε Ρ Ι Ε ΧΟ Μ Ε ΝΑ
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
178 Χρήστος <strong>Π</strong>. Ίντος<br />
δεσμευμένοι να προσφέρουν υπηρεσίες στην Υψηλή <strong>Π</strong>ύλη επεξεργαζόμενοι μάλλινα<br />
υφάσματα από τα οποία κατασκευάζονταν οι στολές του τουρκικού στρατού του<br />
σώματος Θεσσαλονίκης 1 .<br />
Στην επαρχία του Κιλκίς πολύ πριν ξεσπάσει η διένεξη μεταξύ <strong>Ε</strong>λλήνων και<br />
Βουλγάρων είχαμε έντονη δράση καθολικών, ουνιτών και προτεσταντών. <strong>Μ</strong>ε ποικίλους<br />
τρόπους προσπάθησαν να προσηλυτίσουν τους κατοίκους της περιοχής στα<br />
δικά τους δόγματα. Κάτω από το θρησκευτικό ζήτημα υπόβοσκαν πλήθος διπλωματικών<br />
δραστηριοτήτων που ήταν αποτέλεσμα των βλέψεων των ξένων δυνάμεων<br />
στην περιοχή. Η δραστηριότητα αυτή και ιδιαίτερα εκείνη της Ουνίας προετοίμασε<br />
το έδαφος για την έντονη δράση αργότερα στην ίδια περιοχή της βουλγαρικής<br />
προπαγάνδας 2 . Η δεινή κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει η <strong>Ε</strong>λληνική Ορθόδοξη<br />
Κοινότητα του Κιλκίς διαφαίνεται από πολλές εκθέσεις της περιόδου εκείνης.<br />
Χαρακτηριστική είναι η έκθεση του Αρχιμανδρίτη Θ. <strong>Μ</strong>αντζουρανή με ημερομηνία<br />
30 <strong>Ι</strong>ουλίου 1901 όπου όχι μόνο διεκτραγωδεί την όλη κατάσταση αλλά και προτείνει<br />
μέτρα για την αναδιοργάνωση. Αναφέρεται στον ρόλο θρησκευτικών, πολιτικών<br />
και ξένων διπλωματών, στο μέγεθος της δράσης Ουνιτών και εξαρχικών, στον<br />
αγώνα που έπρεπε να αναληφθεί για να ανακτήσει η τοπική κοινότητα τα παλαιά<br />
προνόμιά της, να επαναλειτουργήσει σχολείο και ορθόδοξη εκκλησία 3 .<br />
<strong>Π</strong>αρόμοια με την επαρχία του Κιλκίς, δραστηριότητα ξένων δογμάτων είχαμε<br />
στην πόλη και στην επαρχία των Γιαννιτσών· το φαινόμενο όμως ήταν περιορισμένο<br />
και δεν είχε κανένα αποτέλεσμα στην επαρχία της Γουμένισσας, παρά τις<br />
έντονες κατά καιρούς πιέσεις και παρεμβάσεις. Τον περιορισμό της δράσης αυτής<br />
στη Γουμένισσα τον αποδίδουμε στην ύπαρξη εκεί δύο μοναστηριακών μετοχίων,<br />
της <strong>Μ</strong>ονής των <strong>Ι</strong>βήρων και της <strong>Μ</strong>ονής ζωγράφου του Αγίου Όρους. Ήταν οι κύριοι<br />
πόλοι γύρω από τους οποίους συσπειρώθηκαν κάτοικοι της πόλης και της περιοχής<br />
όσο δυνάμωνε ο ανταγωνισμός <strong>Ε</strong>λλήνων και Βουλγάρων 4 .<br />
Ένα τρίτο μετόχι, εκείνο του <strong>Π</strong>αναγίου Τάφου, ήταν δημιούργημα του Αγιοταφίτη<br />
Αρχιμανδρίτη Χατζηπαύλου 5 , ο οποίος θα προσπαθήσει να υπηρετήσει τα<br />
1. <strong>Ι</strong>. Κ. Βασδραβέλλης, Ἱστορικὰ Ἀρχεῖα <strong>Μ</strong>ακεδονίας, Α΄ Ἀρχεῖον Θεσσαλονίκης 1695–<br />
1912, Θεσσαλονίκη 1952, σσ. 27-28, 79, 75. <strong>Μ</strong>ε δύο κυρίως έγγραφα που έχουν ημερομηνίες 12<br />
<strong>Μ</strong>αΐου 1696 και 13 <strong>Ι</strong>ουνίου 1707 παρέχονταν η δυνατότητα στους κατοίκους της Γουμένισσας<br />
και των παρακείμενων οικισμών Γρίβας και Κάρπης να ασχολούνται και με την κναφή μάλλινων<br />
υφασμάτων από τα οποία κατασκευάζονταν οι στολές του τουρκικού στρατού. Για την<br />
υπηρεσία τους αυτή οι κάτοικοι των προαναφερθέντων οικισμών απαλλάσσονταν από φορολογίες.<br />
2. Ἀθανάσιος Ἀ. Ἀγγελόπουλος, Αἱ ξέναι προπαγάνδαι εἰς τὴν ἐπαρχίαν <strong>Π</strong>ολυανῆς κατὰ τὴν<br />
περίοδον 1870-1912, <strong>Ε</strong>.<strong>Μ</strong>.Σ./<strong>Ι</strong>.<strong>Μ</strong>.Χ.Α. ἀρ. 137, Θεσσαλονίκη 1973.<br />
3. Α.Υ.<strong>Ε</strong>., Ἔκθεση Ἀρχιμανδρίτη Θ. <strong>Μ</strong>αντζουρανῆ, και σχετική εργασία του Χρήστου <strong>Π</strong>. Ίντου,<br />
«<strong>Μ</strong>ια ενδιαφέρουσα έκθεση για το Κιλκίς του 1901», εφ. Ημερησία (12.3.2004) και <strong>Μ</strong>αχητής του<br />
Κιλκίς (16.3.2004).<br />
4. Χρήστος <strong>Π</strong>. Ίντος, «<strong>Ε</strong>κκλησιαστικά μετόχια στη Γουμένισσα», <strong>Π</strong>ρακτικά ΚΔ΄ <strong>Π</strong>ανελληνίου<br />
<strong>Ι</strong>στορικού Συνεδρίου, Θεσσαλονίκη 2004, σσ. 391-416 (στο εξής: «<strong>Ε</strong>κκλησιαστικά μετόχια»).<br />
5. Ο Χατζηπαύλος κατάγονταν από το Κονίκοβο, σημερινή Στίβα ή Δυτικό της επαρχίας Γιαννιτσών.<br />
<strong>Μ</strong>όνασε στη <strong>Μ</strong>ονή ζωγράφου του Αγίου Όρους και τα <strong>Ι</strong>εροσόλυμα. Διετέλεσε Hγούμενος στη
Change language