Π Ε Ρ Ι Ε ΧΟ Μ Ε ΝΑ
Π Ε Ρ Ι Ε ΧΟ Μ Ε ΝΑ
Π Ε Ρ Ι Ε ΧΟ Μ Ε ΝΑ
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
32 Κωνσταντῖνος Βαβοῦσκος<br />
νὰ τὸν… ἀφελληνίσουν ἄλλως πως. Ἰσχυρίζονται λοιπὸν ὅτι οἱ <strong>Μ</strong>ακεδόνες δὲν ἦσαν<br />
Ἕλληνες, ἀλλὰ γόνοι Θρακῶν, Ἰλλυριῶν κ.λπ. Ἔφθασαν μάλιστα ὡρισμένοι μέχρι<br />
σημείου νὰ γράψουν ὅτι κατὰ τὰς ἀνασκαφὰς εἰς τὴν Βεργίναν ἀνεκαλύφθησαν<br />
ἐπιγραφαὶ εἰς «μακεδονικὴν» γλῶσσαν, τὰς ὁποίας ὅμως οἱ Ἕλληνες ἀπέκρυψαν!<br />
Διὰ τὴν ἱστορίαν σημειῶ ὅτι εἰς τὸ Ἐθνικὸν Κέντρον τῶν Ἀθηνῶν ὑπάρχουν πέντε<br />
χιλιάδες ἐπιγραφαὶ τῆς <strong>Μ</strong>ακεδονίας καὶ μεταξὺ αὐτῶν οὔτε μία εἶναι εἰς τὴν λεγομένην<br />
«μακεδονικὴν» γλῶσσαν. Σημειῶ ὅτι τὸ θέμα αὐτὸ πρὸ πολλοῦ ἔχει λήξει.<br />
<strong>Μ</strong>εγάλοι ἱστορικοὶ ὅπως π.χ. ὁ Johan Gustav Droysen, εἰς τὸ κλασσικὸν ἔργον του<br />
Ἱστορία τοῦ <strong>Μ</strong>εγάλου Ἀλεξάνδρου (<strong>Μ</strong>ετάφρασις, εἰσαγωγή, σχόλια <strong>Ρ</strong>ένος Ἡρακλῆ<br />
Ἀποστολίδης), Τράπεζα <strong>Π</strong>ίστεως, Ἀθῆναι 1988, τὸ ἔχει ἐκκαθαρίσει ἤδη ἀπὸ τοῦ<br />
προπαρελθόντος αἰῶνος [βλ. καὶ Otto Abel, Macedonien vor König Philipp, Leipzig<br />
1847, σ. 116, ὁ ὁποῖος ἀναφερόμενος εἰς τὸ ἐκ τῆς ρητορικῆς τοῦ Δημοσθένους<br />
ἐπιχείρημα περὶ βαρβάρων <strong>Μ</strong>ακεδόνων γράφει αἱ τοῦ Δημοσθένους κατὰ τῶν<br />
<strong>Μ</strong>ακεδόνων ἐκφράσεις προελθοῦσαι ἐκ κομματικοῦ ἀνταγωνισμοῦ ἔχουν ὡς πρὸς<br />
τὴν ἱστορικὴν ἔρευναν μικράν, ὡς πρὸς δὲ τὴν ἐθνολογικὴν οὐδεμίαν σημασίαν· βλ.<br />
ἀποφασιστικώτερον τὴν παγκοσμίως καὶ ἐγκύρως γνωστὴν Real Enzyclopädie der<br />
Klassischen Altertumswissenschaft, τόμ. XIV, 1, Stuttgard 1928, art. «Makedonia», P.<br />
Ställin, ὑπὸ VI, «Volkstum und Sprache der Makedonen», ἡ ὁποία καταλήγει εἰς τὸ<br />
ὅτι οἱ <strong>Μ</strong>ακεδόνες griechischer Volksstamm waren (Οἱ <strong>Μ</strong>ακεδόνες ἦσαν ἑλληνικοῦ<br />
γένους)].<br />
16. Νεωστί (διὰ νὰ ἔλθω εἰς τοὺς νεωτάτους ἱστορικούς) τὸ θέμα δὲν νομίζω<br />
ὅτι ἀμφισβητεῖται: Νέοι Ἄγγλοι ἱστορικοί, οἱ Emile Bradford καὶ H.A.L. Fisher,<br />
γράφουν: Ἡ λύσις τοῦ ἑλληνικοῦ προβλήματος (τῆς ἀρχαιότητος), προῆλθεν ἀπὸ<br />
μίαν ἀνύποπτον περιοχήν. Βορείως τῆς Θεσσαλίας, εἰς τὰς παραλιακὰς περιοχὰς<br />
περὶ τὸν Θερμαϊκὸν κόλπον, εἶχεν ἐγκατασταθῇ ἕνας ἑλληνικὸς λαός, σκληρότερος<br />
καὶ ὀλιγώτερον πολιτισμένος ἀπὸ τοὺς κατοίκους τῶν Ἀθηνῶν ἢ τῆς Κορίνθου…<br />
Αὐτοὶ ἦσαν οἱ <strong>Μ</strong>ακεδόνες… ποὺ ζοῦσαν ἀκόμη στὸ ὁμηρικὸν στάδιον τοῦ<br />
πολιτισμοῦ... Οἱ ἄξεστοι αὐτοὶ ὀρεσίβιοι... συνηνώθησαν εἰς τὸ πλέον ἰσχυρὸν<br />
κράτος τῆς Ἑλλάδος ὑπὸ ἕνα πολὺ ἀξιόλογον βασιλέα τὸν Φίλιππον... Διὰ πρώτην<br />
φορὰν εἰς τὴν ἱστορίαν των οἱ Ἕλληνες ἦσαν εἰς θέσιν νὰ ὁραματισθοῦν<br />
τοὺς ἑαυτούς των, ὄχι ὡς μία σειρὰ αἰωνίως διηρημένων πόλεων-κρατῶν, ἀλλ’ ὡς<br />
ἕν ἔθνος ἡνωμένον μὲ τὴν γλῶσσαν, τὴν θρησκείαν καὶ μὲ κοινὰ ἤθη καὶ ἔθιμα<br />
[Emile Bradford, <strong>Μ</strong>εσόγειος τὸ πορτραῖτο μιᾶς θάλασσας, μτφρ. <strong>Π</strong>. Δ. <strong>Π</strong>απαδημητρακοπούλου,<br />
Θεσσαλονίκη 1993, σσ. 190-191, (τὸ πρωτότυπον μὲ εἰσαγωγὴν<br />
τοῦ συγγραφέως ἀνάγεται εἰς τὸ ἔτος 1970)]. Ὅλα αὐτὰ παρ’ ὅλον ὅτι οἱ ἀρχαῖοι<br />
ἱστορικοί, Ἀρριανὸς καὶ <strong>Π</strong>λούταρχος, δὲν ἀφήνουν ἀμφιβολίαν περὶ τούτου. Ἔχει<br />
γίνει ἀντικείμενον ἐκμεταλλεύσεως ἡ ρῆσις τοῦ <strong>Π</strong>λουτάρχου, ὅτι οἱ στρατιῶται<br />
τοῦ <strong>Μ</strong>εγάλου Ἀλεξάνδρου ὡμίλουν «τὴν μακεδονικὴν γλῶσσαν» (καὶ ὡς πρὸς τὸ<br />
σημεῖον τοῦτο διεχωρίζοντο ἀπὸ τοὺς Ἕλληνας ἀποικιστὰς (sic) (!!). Λησμονεῖται<br />
ὅτι εἰς τὴν στρατιὰν τοῦ <strong>Μ</strong>. Ἀλεξάνδρου δὲν ὑπηρέτουν μόνον <strong>Μ</strong>ακεδόνες, ἀλλὰ καὶ<br />
Θεσσαλοὶ καὶ ἄλλοι Ἕλληνες («πλὴν Λακεδαιμονίων»). <strong>Π</strong>ῶς καθίστατο δυνατὸν<br />
ὅλοι αὐτοὶ νὰ συνεννοοῦνται; (βλ. καὶ ἐν συνέχειᾳ τὰ ὡς πρὸς τὴν Αὐστραλιανὴν<br />
Βουλήν). Σημειῶ ἁπλῶς ὅτι, ὡς ἱστορεῖ ὁ πρῶτος, ὁ Ἀλέξανδρος, μετὰ τὴν μάχην τοῦ
Change language