Π Ε Ρ Ι Ε ΧΟ Μ Ε ΝΑ
Π Ε Ρ Ι Ε ΧΟ Μ Ε ΝΑ
Π Ε Ρ Ι Ε ΧΟ Μ Ε ΝΑ
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
186 Χρήστος <strong>Π</strong>. Ίντος<br />
Το κτήμα <strong>Ρ</strong>αχμάν-<strong>Μ</strong>πέη στη λίμνη Γιαννιτσών<br />
Αντίκτυπο στην περιοχή της Γουμένισσας είχε το κτήμα του <strong>Ρ</strong>αχμάν <strong>Μ</strong>πέη που<br />
βρίσκονταν κοντά στη λίμνη των Γιαννιτσών. Ο Τούρκος ιδιοκτήτης, άρχοντας από<br />
σημαίνουσα οικογένεια, συνδέονταν φιλικά με Έλληνες και βοηθούσε τον αγώνα<br />
τους. Τον είχε προσεταιρισθεί ο υπολοχαγός Κ. <strong>Μ</strong>αζαράκης με τη βοήθεια του<br />
δικηγόρου της Θεσσαλονίκης <strong>Μ</strong>άρκου Θεοδωρίδη. Στο αγρόκτημα αυτό δίδονταν<br />
άσυλο στα ελληνικά σώματα και τους Έλληνες πράκτορες. <strong>Ε</strong>κεί με τη βοήθεια του<br />
<strong>Μ</strong>αζαράκη συγκροτήθηκε το σώμα του Καπετάν-Γιωργάκη, Γεωργίου <strong>Π</strong>έτρου, το<br />
οποίο προορίζονταν να δράσει στην περιοχή της Καρατζόβας. Στην αρχή είχε επιτυχίες<br />
αλλά λόγω της βαρυχειμωνιάς ήρθε στα πεδινά της Γουμένισσας, όπου στις 26<br />
Δεκεμβρίου 1904 κοντά στο χωριό <strong>Π</strong>έτροβο (Άγιος <strong>Π</strong>έτρος) <strong>Π</strong>αιονίας επιτέθηκε στη<br />
συμμορία του Αποστόλ <strong>Π</strong>ετκώφ αιχμαλωτίζοντας δώδεκα κομιτατζήδες. Την επόμενη<br />
ημέρα μέσα στο ίδιο χωριό κυκλώθηκε από τον τουρκικό στρατό και μετά από<br />
μάχη παραδόθηκε λόγω κακής εκτίμησης του αρχηγού του. Η οργάνωση του σώματος<br />
έγινε στα πλαίσια της απόφασης των <strong>Ε</strong>λλήνων να συγκροτηθούν ανταρτικά<br />
σώματα από ντόπιους άνδρες για να κρατήσουν και να συνεχίσουν τον αγώνα 32 .<br />
Το κέντρο της Γουμένισσας<br />
Σε ένα άλλο κέντρο του Αγώνα, στη Γουμένισσα, από πολύ νωρίς, το 1891, την<br />
οργάνωση την είχε αναλάβει μετά από προτροπή του Στέφανου Δραγούμη ο γιατρός<br />
Άγγελος Σακελλαρίου. Κατάγονταν από τα Βίλλια της Αττικής από πολιτευόμενη<br />
οικογένεια και είχε προσωπικούς δεσμούς με την οικογένεια του Δραγούμη<br />
και τον <strong>Π</strong>αύλο <strong>Μ</strong>ελά. Το 1897 ο Σακελλαρίου απελάθηκε από τις τουρκικές αρχές<br />
και πήρε μέρος στον ελληνοτουρκικό πόλεμο. Το επόμενο έτος επέστρεψε στη Γουμένισσα<br />
οργανώνοντας τον Αγώνα στην περιφέρειά της. Τραυματίστηκε από τους<br />
εξαρχικούς και αργότερα το 1910 υπέκυψε 33 . Ο Σακελλαρίου με τις δράσεις και τις<br />
πρωτοβουλίες του είχε βρεθεί στο στόχαστρο του Αποστόλ <strong>Π</strong>ετκώφ. Ο γνωστός βοεβόδας<br />
με επιστολή του προς τους προκρίτους της Γουμένισσας δεν απαιτούσε μόνο<br />
να δηλώσουν στις αρχές των Γιαννιτσών πως είναι Βούλγαροι, πράγμα που αν δεν<br />
το κάνουν θα τους σκοτώσει, απαιτούσε επιπλέον να διώξουν από την πόλη τους<br />
τον γιατρό Αγγελάκη και κατέληγε: …ελπίζω να μην με αναγκάσετε να εκτελέσω τις<br />
αποφάσεις μου… 34 . Ο Σακελλαρίου, όπως και άλλοι τοπικοί παράγοντες, εργάστηκε<br />
δραστήρια και κατά την ένοπλη φάση του αγώνα στη Γουμένισσα. Αυτό επιτεύχθηκε<br />
με τη δημιουργία και τη δραστηριοποίηση του «Φιλεκπαιδευτικού Συλλόγου»<br />
της πόλης, στον οποίο σημαντικές υπηρεσίες προσέφεραν και οι εκπαιδευτικοί<br />
<strong>Ι</strong>ωάννης Άλλιος, Γ. Κρετσόβαλης και Βασίλειος Νεράντζης 35 . Γνωστές είναι οι επι-<br />
32. <strong>Μ</strong>αζαράκης–Αινιάν, ό.π., σ. 74.<br />
33. Η <strong>Ε</strong>λληνική αντεπίθεση στη <strong>Μ</strong>ακεδονία (1905-1906), ό.π., σ. 149 σημ. 79.<br />
34. Paillarès, ό.π., σ. 388.<br />
35. <strong>Μ</strong>πάκας, ό.π., σ. 207 και Χρήστος <strong>Π</strong>. Ίντος, «Φιλεκπαιδευτικοί σύλλογοι στη Γουμένισσα<br />
κατά την περίοδο 1870-1912», <strong>Μ</strong>αχητής του Κιλκίς (3.2.2004) και (10.2.2004).
Change language