Π Ε Ρ Ι Ε ΧΟ Μ Ε ΝΑ
Π Ε Ρ Ι Ε ΧΟ Μ Ε ΝΑ
Π Ε Ρ Ι Ε ΧΟ Μ Ε ΝΑ
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
Ο <strong>Μ</strong>ακεδονομάχος ιατρός <strong>Ι</strong>ωάννης Αργυρόπουλος (1852-1920) 209<br />
τουρκικών αρχών και των ρουμανιζόντων, πήγαινε και εύρισκε τον αγγελιοφόρο<br />
Δημήτριο Στάγκα, τον μετέπειτα καπετάν <strong>Μ</strong>ίζα, που ήταν κτίστης και συνθηματικά<br />
τον καλούσε με το αιτιολογικό δήθεν της επισκευής της οικίας της. Η μυστική<br />
δράση της αγωνίστριας αυτής, μέχρι και το 1908 περίπου, ήταν ένα μνημόσυνο<br />
προς τον αδερφό της Δημήτριο <strong>Π</strong>απαπέτρου, που λόγω της στενής του φιλίας με<br />
τον καπετάν Βαγγέλη Γεωργίου ή Νάτση από το Στρέμπενο (σημ. Ασπρόγεια) 69<br />
συνελήφθη στις 17 <strong>Ι</strong>ουνίου 1905 από τους κομιτατζήδες έξω από το χωριό Αετός<br />
μαζί με άλλους επτά πατριαρχικούς χωρικούς από το Λέχοβο και το ζέλενιτς (σημ.<br />
Σκλήθρο), ξυλοκοπήθηκαν και τέλος ρίχτηκαν σε μια αναμμένη ασβεσταριά με την<br />
κατηγορία ότι συνεργάζονταν με τον προαναφερθέντα καπετάνιο 70 .<br />
Την 25η <strong>Μ</strong>αρτίου 1905, ανήμερα της εορτής του <strong>Ε</strong>υαγγελισμού, ο οπλαρχηγός<br />
Γεώργιος Τσόντος ή καπετάν Βάρδας με τον υπολοχαγό του πεζικού Στέφανο<br />
Δούκα πραγματοποίησαν με περίπου 180 άνδρες νυχτερινή επίθεση στο εξαρχικό<br />
χωριό ζαγορίτσανη, που εκείνη την εποχή χαρακτηριζόταν ως «μικρή Σόφια», λόγω<br />
του μεγάλου αριθμού των σχισματικών βουλγαριζόντων κατοίκων της. Σε εκείνη<br />
την επίθεση φονεύθηκαν 79 άτομα, μεταξύ των οποίων κατά λάθος και ορισμένοι<br />
σλαβόφωνοι πατριαρχικοί 71 . Οι ευθύνες για εκείνη την επιχείρηση επιρρίφθηκαν εκ<br />
μέρους των τουρκικών αρχών στον ιατρό Αργυρόπουλο, λόγω των συχνών επισκέψεών<br />
του στη ζαγορίτσανη για τους ασθενείς του. <strong>Μ</strong>άλιστα παρουσίασαν και δυο<br />
γυναίκες ψευδομάρτυρες, εκ των οποίων η μια φιλοξενούσε τον ιατρό στο σπίτι της<br />
όσες φορές πήγαινε εκεί. Στη δυσφήμηση όμως του Αργυρόπουλου συνέβαλαν και οι<br />
ρουμανίζοντες της Κλεισούρας που ζήτησαν από τον μουδίρη, που ήταν μίσθαρνο<br />
όργανό τους, την επίπληξη όλων των μελών της τοπικής επιτροπής του αγώνα 72 .<br />
69. Για τον καπετάν Βαγγέλη βλ. <strong>Μ</strong>όδης, ό.π., σσ. 177-181· Dakin, ό.π., σσ. 171-177· Ο <strong>Μ</strong>ακεδονικός<br />
Αγώνας και τα γεγονότα στη Θράκη (1904-1908), ό.π., σσ. 128-129, 145-146, 151-152, 163-164.<br />
70. Α<strong>Ι</strong><strong>Μ</strong>ΧΑ/ζ/φακ. 25/εγγρ. 3/1-30: 26: <strong>Μ</strong>ητρῶα πεσόντων ἢ ἀφανισθέντων ἢ θανόντων Ἀγωνιστῶν<br />
<strong>Μ</strong>ακεδονικοῦ Ἀγώνα, 2 Δεκεμβρίου 1936. Ἐξιστόρησις, ό.π., σσ. 30-31· <strong>Π</strong>απαμιχαήλ, ό.π., σ.<br />
152, 188· Αργυρόπουλος, ό.π., σ. 3· M. Paillarès, Η <strong>Μ</strong>ακεδονική θύελλα. Τα πύρινα χρόνια 1903-1907,<br />
εκδ. Τροχαλία, α΄ ανατύπωση, Αθήνα 1994, σ. 290.<br />
71. Για την επιχείρηση της ζαγορίτσανης και τις μετέπειτα συλλήψεις του Αργυρόπουλου, αλλά<br />
και άλλων κλεισουριέων (Τασ. <strong>Π</strong>ίνδου, Γ. <strong>Π</strong>άτσα, <strong>Π</strong>. <strong>Μ</strong>ήτρα κ.ά.) βλ. Ανεστόπουλος, ό.π., σ. 518·<br />
<strong>Μ</strong>όδης, ό.π., σσ. 277-278· <strong>Π</strong>απαμιχαήλ, ό.π., σσ. 152, 177-178, 193-194· Γούναρης, ό.π., σ. 518· Dakin,<br />
ό.π., σσ. 298-300· <strong>Ε</strong>υθύμιος Καούδης. Ένας Κρητικός αγωνίζεται για τη <strong>Μ</strong>ακεδονία. Απομνημονεύματα<br />
(1903-1907), εισ.-επιμ.-σχολ. Αγγ. Α. Χοτζίδης, Θεσσαλονίκη 1996, σ. 97 κ.ε.· Τζινίκου–Κακούλη,<br />
Γιατροί, ό.π., σ. 16· Ο <strong>Μ</strong>ακεδονικός Αγώνας και τα γεγονότα στη Θράκη (1904-1908), ό.π., σσ. 209-<br />
210· Βακαλόπουλος, Ο ένοπλος αγώνας, ό.π., σσ. 119-124· Τζινίκου–Κακούλη, «Οι γιατροί», ό.π.· της<br />
ίδιας, «Τρεις <strong>Μ</strong>ακεδονομάχοι», ό.π., σ. 134· Γ. Τσόντος–Βάρδας, Ο <strong>Μ</strong>ακεδονικός Αγών. Ημερολόγιο<br />
1904-1905, τ. Α΄ και τ. Β1΄, εισ.-επιμ.-σχολ. Γ. <strong>Π</strong>ετσίβας, Αθήνα 2003, τ. Α΄, σσ. 97-100, 105-107.<br />
72. Σε επιστολή της <strong>Ε</strong>πιτροπής Κλεισούρας προς τον Γ. Τσόντο–Βάρδα συστήνεται η τιμωρία<br />
των προδοτών ρουμανιζόντων και του μουδίρη κατά τις ημέρες του <strong>Π</strong>άσχα, που οι επίτροποι με τις<br />
οικογένειές τους θα αναχωρούσαν στη Θεσσαλονίκη. Α<strong>Ι</strong><strong>Μ</strong>ΧΑ/Β/φακ. <strong>Ι</strong><strong>Ι</strong><strong>Ι</strong>/εγγρ. 9:94/φ. 44: 164-165:<br />
Ἐπιστολὴ Ἐπιτροπῆς Κλεισούρας πρὸς Γ. Τσόντο–Βάρδα, Κλεισούρα 28 <strong>Μ</strong>αρτίου 1905. Α<strong>Ι</strong><strong>Μ</strong>ΧΑ/<br />
Β/φακ. <strong>Ι</strong><strong>Ι</strong><strong>Ι</strong>/εγγρ. 9:95/φ. 44: 166: Ἐπιστολὴ Γ. Κιάντου πρὸς Γ. Τσόντο–Βάρδα, Κλεισούρα (αχρονολόγητη)·<br />
Α<strong>Ι</strong><strong>Μ</strong>ΧΑ/Β/φακ. <strong>Ι</strong><strong>Ι</strong>/εγγρ. 7:30/φ. 45:55: Ἐπιστολὴ Γ. Κιάντου πρὸς Γ. Τσόντο–Βάρδα, Κλεισούρα<br />
9 Ἀπριλίου 1905· Τσόντος–Βάρδας, ό.π., τ. Α΄, σσ. 141, 172 και τ. Β1΄, σ. 358.
Change language