król lir.pdf

Bujnie porosłych i przywiedźcie do nas
Nieszczęśliwego.
Wychodzi rotmistrz z częścią żołnierzy.
Czyliż mądrość ludzka
Zdoła mu wrócić utracone zmysły?
Wszystkie me skarby chętnie oddam temu,
Kto go uleczy.
DOKTOR
Są sposoby, pani.
Odżywicielem natury najlepszym
Jest wypoczynek, na którym mu zbywa;
Do zapewnienia mu tego posłużą
Pewne skuteczne, specyficzne leki,
Których moc uśpi jego udręczenia.
KORDELIA
O wy zaradcze, zbawcze tajemnice,
Wy niezbadane potęgi natury,
Spłyńcie wraz z mymi łzami! Przyjdźcie w pomoc,
Uzdrówcie tego drogiego mi starca!
A wy szukajcie go, szukajcie wszędzie;
Zanim samemu sobie zostawione
Szaleństwo jego rozstroi to życie,
Niezdolne sobie radzić.
Wchodzi G o n i e c.
GONIEC
Wieści, pani!
Wojska brytańskie zbliżają się.
KORDELIA
O tym
Już wiedzieliśmy i jesteśmy na to
Przygotowani. O! drogi mój ojcze,
W twojej to sprawie uchwyciłam oręż,
W twojej to sprawie wspaniały pan Francji
Cierpienia mego i łez się użalił.
Nie próżna pycha wkłada na nas zbroję,
Lecz miłość, a z nią święte prawa twoje.
Obym cię mogła ujrzeć jak najprędzej,
Słyszeć, i koniec twej położyć nędzy!
Wychodzi ze swoimi.
100