król lir.pdf

Że cię znam, pani, i tego tu męża;
A jednak wątpię, bom zgoła nie świadom,
Co to za miejsce, i cały mój rozum
Nie może sobie przypomnieć tych sukien.
Nie mogę sobie podobnież zdać sprawy,
Gdziem tę noc spędził. Nie śmiejcie się ze mnie,
Bo, na poczciwość, jako żyw tu stoję,
Ta pani zdaje mi się moim dzieckiem,
Moją Kordelią.
KORDELIA
Jestem nią też, jestem!
KRÓL LIR
Sąli wilgotne twe łzy? Tak, zaiste.
Proszę cię, nie płacz. Jeżeli masz dla mnie
Jaką truciznę, chętnie ja wypiję.
Ty mnie nie kochasz, wiem; bo twoje siostry,
Ile pamiętam, złymi były dla mnie.
O, ty masz powód, one go nie miały.
KORDELIA
Nie mam go, nie mam.
KRÓL LIR
Jestżem ja we Francji?,
KORDELIA
W własnym Królestwie swoim.
KRÓL LIR
Czy być może?
O nie oszukuj mnie.
DOKTOR
Pociesz się, pani.
Owo szaleństwo wielkie jest, jak widzisz,
Już usunięte; nie byłoby jednak
Bezpiecznie teraz objaśniać mu przeszłość.
Namów go, pani, by wszedł do namiotu;
Nie przerywajmy mu tak potrzebnego
Spoczynku, póki lepiej się nie wzmoże.
KORDELIA
Może się wasza królewska mość przejdzie.
KRÓL LIR
Wybacz mi, proszę, bądź wyrozumiała;
Zapomnij: jestem niedołężny starzec.
118