król lir.pdf

Ten wypoczynek może być balsamem
Na twe stargane siły; w braku tego
Ich odzyskanie byłoby zbyt trudne.
do B ł a z n a
Pomóż mi ponieść pana. Tu pozostać
Nie możesz.
GLOUCESTER
Idźmy, idźmy.
K e n t, G l o u c e s t e r i B ł a z e n wychodzą, niosąc króla.
EDGAR
Gdy lepszych od nas widzim w poniewierce,
Własnych nędz naszych zapomina serce.
Najciężej cierpią ci, co sami cierpią,
Bo znikąd ulgi ni pociech nie czerpią;
Lecz kto w cierpieniu znajdzie towarzysza,
Tego się boleść zmniejsza i ucisza.
Mnie znośniej teraz i lżej, gdy niedola,
Co mnie przygniata, przygniata i króla;
On stracił dzieci, ja ojca. No, Tomku,
Idź się znów ukryć w twym chruścianym domku
I nie wprzód wystąp, aż zdołasz czynami
Zmyć kał potwarzy, co twe imię plami.
Niech się tej nocy jeszcze, co chce, dzieje,
Byle król uszedł. Baczność! Baczności
Wychodzi.
SCENA SIÓDMA
Pokój w zamku G l o u c e s t e r a.
K s i ą ż ę K o r n w a l i i, R e g a n a, G o n e r y l a,
E d m u n d i słudzy.
KSIĄŻĘ KORNWALII do G o n e r y l i
Jedź pani bezzwłocznie do księcia, swego małżonka, i pokaż mu ten list. Wojska francuskie
wylądowały. (do sług) Przyprowadźcie tu tego zdrajcę Gloucestera.
REGANA
Każ go natychmiast powiesić.
GONERYLA
Wyłupić mu oczy.
Kilku sług wychodzi.
82