król lir.pdf

mów z nim; nastręcz mi sposobność przekonania się o prawdzie; poprowadź tę rzecz według
własnego uznania. Gotów bym się ogołocić ze wszystkiego, bylebym stanowczo
wiedział, co mam myśleć.
EDMUND
Pomówię z nim natychmiast; ułożę tę rzecz, jak się da najlepiej, i uwiadomię cię o tym,
panie.
GLOUCESTER
Te zaćmienia słońca i księżyca, które niedawnymi czasy przypadły, nie zwiastują nam nic
dobrego; niech je nauka przyrody, jak chce, wykłada, zawsze to pewna, że one w skutkach
są świata ludzkiego plagą: miłość chłodnieje, przyjaźń zawodzi, braterstwo popada w rozdwojenie;
w miastach rozruchy, po wsiach zatargi, w pałacach zdrada; węzeł pomiędzy
ojcami i dziećmi zostaje przerwany. Na tym moim łotrze sprawdza się przepowiednia: oto
syn powstał przeciw ojcu. Król postępuje niezgodnie ż naturalnym instynktem: oto ojciec
zwraca się przeciw dziecku. Widzieliśmy już piękne rzeczy za dni naszych: intrygi, obłudę,
przewrotność, wszelkie burzące czynniki nieładu ścigają nas i niepokoją aż do grobu.
Wybadaj tego nędznika, Edmundzie; nie stracisz na tym; uczyń to jak najskrupulatniej. I
Kent, szlachetny, prawy Kent wygnany! Uczciwość to jego zbrodnia. Dziwy! Dziwy!
Wychodzi.
EDMUND
Taki to śmieszny zwyczaj tego świata, że kiedy chorujemy na niepomyślność (częstokroć
skutkiem własnych nadużyć), obwiniamy o to słońce, księżyc i gwiazdy; jak gdybyśmy
byli hultajami z musu; głupcami ze zrządzenia niebios; łotrami, złodziejami i oszustami z
nadprzyrodzonego impulsu; pijakami, łgarzami i cudzołożnikami z koniecznej zależności
od planetarnego wpływu: słowem, złymi na wszelkie kopyto z poduszczenia bogów. Co za
przedziwny wykręt ze strony rozpustnika Składać swoją koźlą naturę na karb gwiazd. Mój
ojciec porozumiał się z moją matką pod ogonem smoczym, a urodzeniu mojemu świeciła
Ursa Major 3 zatem poszło, że jestem krewki i do sprośności skłonny. Ba, i bardzo! byłbym
ci był jakim jestem, choćby najwstydliwsza z gwiazd firmamentu była mię na: świat
inaugurowała.
Wchodzi E d g a r.
Otóż i on, jak rozwiązanie w starej komedii. Przybiorę postać melancholika, a wzdychać
będę jak bedlamski żebrak. O, te zaćmienia! one to są zwiastunami tych niezgód! Fa, sol,
la, mi!
EDGAR
Cóż to, bracie Edmundzie? W jakichżeś głębokich pogrążony dumaniach!
EDMUND
Rozmyślam, bracie, nad przepowiednią, którą świeżo w tych dniach czytałem, jakie będą
skutki tych zaćmień.
3 Wielka Niedźwiedzica
20