król lir.pdf

Ze upokorzył tak walecznie tego,
Co sam z natury swojej był pokorny;
I upojony sławą tego czynu,
Znów się tu do mnie przypiął.
KENT
Te niecnoty,
Tchórzem podszyte, tak się układają,
Ze Ajaks obok nich wyda się błaznem.
KSIĄŻĘ KORNWALII
Przynieście dyby! Nauczę ja ciebie,
Ty stary drabie, krnąbrny samochwale.
KENT
Za stary jestem, panie, do nauki;
Cofnij swój rozkaz: ja służę królowi,
Który z zleceniem przysłał mię do ciebie.
Byłby to wielki brak uszanowania;
Lekceważenie za śmiałe osoby
Mojego pana, gdybyś jego sługę.
W dybach osadzał.
KSIĄŻĘ KORNWALII
Hej! Przynieście dyby!
I Jak honor kocham i życie, posiedzi
W nich do południa.
REGANA
Do nocy, milordzie,
Nie do południa; nawet przez noc całą.
KENT
O pani, choćbym był psem twego ojca,
Nie powinna byś tak na mnie nastawać.
REGANA
Ale żeś jego ladaco pachołkiem,
Przeto nastaję.
Przynoszą dyby.
KSIĄŻĘ KORNWALII
Ten hardy niecnota
Jest nawyraźniej barwy tych, o których
Pisze nam siostra. Pakujcie; go w dyby.
GLOUCESTER
Łaskawy książę, nie każ tego czynić.
Wielka jest jego wina i niechybnie
49