król lir.pdf

EDGAR
Ejże,
Idźta jegomość lepiej w swoją drogę
I pozostawia biedny lud w pokoju.
Kiejby jo jeno kciał się dać zjeść w kasy,
To bych był od dwóch tyźni to potrafił.
Nie następujta, warujta się, radzę,
Bo wej spróbuję co mocniejse, łeb was
Cy moja pałka. Mata wóz i przewóz.
OSWALD
Precz, ryfo.
EDGAR
Ej ze, wylecą wam zęby.
Co mi tam tsąsać będzieta śpikulcem.
Walczą. E d g a r powala pałką O s w a l d a.
OSWALD
Nędzny, zabiłeś mię. Weź mój trzos, łotrze,
Chceszli, ażeby ci się dobrze działo,
To ciało moje pochowaj i oddaj
Te listy, które niosłem, Edmundowi,
Hrabiemu Gloucester, pytaj się o niego
W angielskim wojsku. O niewczesna śmierci!
Umiera.
EDGAR
Znam ja cię dobrze, usłużny niecnoto;
Z tobą twa pani straciła narzędzie
Wszelkich występków, do jakich jest zdolna.
GLOUCESTER
Czy on nie żyje?
EDGAR
Siądź tu, panie; spocznij.
do siebie
W kieszenie jego zajrzyjmy: te listy,
O których mówił, mogą mi wyświadczyć
Ważną przysługę.
głośno
Nie żyje on, panie,
Tylko mi przykro, że jego oprawcą
Nie był kto inny.
113