król lir.pdf

Wtedy przyjdzie do gomonu 4
W wielkim państwie Albionu;
Wtedy czas przyjdzie, że modą dziwaczną
Na nogach u nas ludzie chodzić zaczną.
Przekazuję to proroctwo Merlinowi, który ma przyjść po mnie.
Wychodzi.
SCENA TRZECIA
Pokój w zamku G l o u c e s t e r a.
G l o u c e s t e r i E d m u n d
GLOUCESTER
O Edmundzie, nienaturalny ten postępek oburza mnie. Gdym ich prosił, aby mi pozwolili
nad nim się zmiłować, odjęli mi prawo użytkowania z własnego mego domu; pod karą
wiecznej niełaski zabronili mi mówić o nim, wstawiać się za nim i wspierać go w jaki
bądź sposób.
EDMUND
Co za srogość naturze przeciwna!
GLOUCESTER
Cicho, cicho; nie mów nic o tym, co ci powiem. Książęta nasi są z sobą na bakier, nawet
na gorszej jeszcze stopie. Odebrałem tej nocy list; niebezpieczna rzecz o tym mówić:
schowałem ten list w moim gabinecie. Ciężkie krzywdy, jakie król teraz ponosi, będą
spełna pomszczone. Część wojska już wylądowała. Trzeba nam stać po stronie króla. Pójdę
go wyszukać i wesprzeć potajemnie. Idź ty do księcia i zabaw go rozmową, aby ten
mój krok miłosierny uszedł przed jego okiem. Jeżeli się o mnie zapyta, powiedz mu, żem
zasłabł i poszedł do łóżka. Chociażbym miał śmiercią to przypłacić, jak mi tym i zagrożono,
muszę dać pomoc i zwady, sporu, zamieszania memu staremu panu. Ważne się rzeczy
gotują. Proszę cię, Edmundzie, bądź ostrożny.
EDMUND
O tym wzbronionym ci współczuciu książę
Dowie się zaraz i o liście także.
Będzie to, sądzę, zasługą nie lada
I płodną w skutki: co ojciec postrada,
Tym niezawodnie książę mnie obdarzy.
Wznoszą się młodzi, gdy padają starzy.
Wychodzi.
Wychodzi.
4 zwady, sporu, zamieszania
70