Nr 607, grudzień 2005 - Znak

JANUSZ PONIEWIERSKI
uważałem, że wszystko należy poświęcić dla odprawiania Mszy. Ale
w tym rozumowaniu musiał tkwić jakiś błąd, ponieważ (...) najwięksi
święci w niektórych okolicznościach poświęcali możliwość odprawiania
Mszy dla pełnienia pewnych prac duchowego miłosierdzia” 1 .
Karol de Foucauld wybrał „pełnienie uczynków duchowego miłosierdzia”.
Służąc potrzebującym, rozdał im wszystko. Stanął
wówczas na progu śmierci i... został uratowany przez ludzi, wśród
których żył. Sporo wtedy zrozumiał. Bo – pisze jego biograf, mały
brat Moris – „aby być bratem, nie wystarczy dawać ani nawet wszystko
rozdać. Trzeba także przyjmować, dzielić coś z innymi. Trzeba pozwolić
sobie pomóc”.
Duchowość Nazaretu:
Bez szczególnego stroju – jak Jezus w Nazarecie, bez klauzury – jak Jezus.
Nie w jakimś miejscu ustronnym, ale przy osiedlu ludzkim – jak Jezus w Nazarecie.
Nie mniej niż osiem godzin pracy dziennie (o ile to możliwe: pracy fizycznej)
– jak Jezus w Nazarecie. Żadnych wielkich dóbr ziemskich, żadnych obszernych
budynków ani wielkich wydatków, ani nawet hojnej jałmużny (...) –
jak Jezus w Nazarecie. Jednym słowem: we wszystkim: Jezus w Nazarecie.
Kościół (to znaczy my wszyscy, którzy przyznajemy się do chrześcijaństwa)
powinien to chyba na nowo przemyśleć. I nie chodzi tu
wcale o szczegóły (strój, klauzura itp.), z którymi łatwo polemizować.
Tu idzie o miłość!
Po czwarte, Brat Karol, zwany przez wyznawców islamu „marabutem”,
czyli: świętym, człowiekiem Bożym, może być dla nas mistrzem
dialogu międzyreligijnego. Kimś, kto był dla wszystkich świadkiem
Jedynego.
Warto pamiętać, że jego konwersja dokonała się pod wpływem
codziennej modlitwy muzułmanów („Islam dokonał we mnie głębokiego
wstrząsu”) i Żydów (Karol wędrował przez Maroko w przebraniu
rabina i – przez rok! – uczestniczył w żydowskich obrzędach
religijnych). Warto pamiętać, że dla muzułmanów (Tuaregów, wśród
których zamieszkał) wyrzekł się wszystkiego – gotów był nawet od-
1
To dobrowolne wyrzeczenie się Mszy i Komunii świętej pozwala widzieć w Bracie
Karolu patrona tych, którzy nie mogą przyjmować sakramentów.
152