Ocena postępowania diagnostycznego i terapeutycznego w ...

III. MATERIAŁ I METODY
3.1. MATERIAŁ
Analizą objęto łącznie 124 pacjentów z chłoniakami nieziarniczymi leczonych w
Klinice Onkologii IPCZD w latach 1997 – 2008.
Grupę badaną stanowiło 19 chorych z zespołem Nijmegen (NBS), 8 płci męskiej i 11
płci Ŝeńskiej, w wieku od 3,8 do 23,9 lat (mediana 10,2 lat). U wszystkich pacjentów
potwierdzono obecność mutacji 675del5 na obu allelach genu NBN.
Grupę referencyjną (GR) stanowiło 105 pacjentów z chłoniakami i bez zaburzeń
odporności, 62 płci męskiej i 43 płci Ŝeńskiej, w wieku od 1 roku do 18 lat (mediana 10,2 lat).
3.2. METODY
Praca ma charakter retrospektywny. Analizie poddano dokumentację medyczną obu
grup pacjentów. Porównano przebieg procesu diagnostycznego, terapeutycznego oraz
wyników leczenia chłoniaków nieziarniczych u chorych z zespołem Nijmegen (N=19) i
chorych bez zaburzeń odporności (N=105). Analizowane parametry przedstawiono poniŜej.
Przed rozpoczęciem pracy uzyskano zgodę Komisji Bioetycznej.
3.2.1. Ocena postępowania diagnostycznego
Wywiad
W kaŜdym przypadku analizowano wywiad chorobowy dotyczący pierwszych objawów
sugerujących rozwój chłoniaka i ich dynamikę, od momentu pojawienia się objawów do
chwili ustalenia rozpoznania chłoniaka. Ponadto, u pacjentów z NBS wywiad uzupełniony
został informacjami o schorzeniach współistniejących oraz substytucji doŜylnymi preparatami
immunoglobulin.
Badanie kliniczne
Wszyscy pacjenci poddani byli badaniu przedmiotowemu z oceną stanu ogólnego oraz
następujących objawów: obiektywnej duszności, obecności patologicznych zmian skórnych
oraz objawów skazy krwotocznej na skórze i śluzówkach, powiększenia obwodowych
węzłów chłonnych, wątroby, śledziony, ślinianek, zmian osłuchowych nad polami płucnymi i
sercem, patologicznych objawów neurologicznych.
Badania laboratoryjne
Podstawowe badania laboratoryjne wykonywane były w Zakładzie Diagnostyki
Laboratoryjnej IPCZD. Analizowano wyniki następujących badań:
30