Nr 562, marzec 2002 - Znak

~
- ------ -- - - ----------
ZDARZENIA - KSII\ZKI - LUDZIE
- --------- -- --- - -------- ---------------- - -- ------- -- -- -- -- --
wstalego bez osobistego nawrocenia, ale tak sarno nie mozna Go rozpoznae,
jd li nie ukaze siy O n nam sam z siebie. Przy czym to "sam z siebie"
trzeba odnosie nie tylko do Chrystusa, ale do calej Trojcy Swiytej.
Cale bowiem dzialanie iyjqcego Boga nakierowane bylo na zmartwychwstanie
Syna. Przez wskrzeszenie Syna - i Scisle z tym zwiqzane wylanie
Ducha - O jciec dopetnia dzieta stworzenia swiata. "Tylko wowczas ­
podkresla Balthasar - kiedy wydarzeniu [zmartwychwstania] przyzna
si y najpierw wymiar trynitarny, mozna mowie we wlaSciwy sposob 0 »pro
nobis« i »pro mundo«" (s. 197). Zmartwychwstanie, tak jak cale misterium
paschalne, byio mozliwe, gdyi Bog nie jest odwiecznq Monad 'l ,
ale wspolnotq mitoSci trzech Osob. I tylko jako wydarzenie p omi~dzy
Trzema w Bogu rna one realne, a nie mitologiczne, znaczenie dla czlowieka
i dla swiata.
"Ukazywania si~ Zmartwychwstalego wkraczajq bezposrednio w sfer~
poslannictwa" (s. 255). Doswiadczenie zmartwychwstalego Jezusa jest
zarazem doswiadczeniem osobistego i wspolnotowego bycia poslanym.
To wspolnotowe poslanie daje poczqtek KoScioiowi. W tym kontekkie
Balthasar zwraca uwagy na problemy: "Kosciol ienski albo m ~ ski " oraz
"KoSciol urzydowy a Kosciol milosci". "Jednoznacznie mysko-hierarchiczny
rys historii zaioienia KOScioia jest - stwierdza teolog - przeciwwagq
dla dominujqcej roli kobiet przy ukrzyiowaniu, pogrzebie i przy
znalezieniu pustego grobu" (s. 257). Szczegolnie sw. Jan opowiada 0 wydarzeniach
paschalnych w taki sposob, aby uchwycie r6wn o wag~ mi~dzy
Kosciolem jako O blubieniq a KOSciolem rozumianym jako instytucja
hierarchiczna. U Jana znajduje si ~ tei "rozbudowana alegoria relacji
miydzy KOSciolem urzydowym (Piotrem) a KOSciolem miloSci Qanem)"
(s. 259). Tak jest chociazby w slynnej scenie opisujqcej Piotra i Jana biegnqcych
do grobu Jezusa. Ukazujqc stosunek mi ~dzy hierarchiq a charyzmatem
miloSci, teolog podkrdla, i e ostatecznie blydem jest - w swietle
Ewangelii - stwierdzenie, ii kaida religia jest jednakowo dobra, jesli
tylko wyznajqcy jq czlowiek rna w sobie milose, jakiej uczy nas Chrystus.
N ie mozna tei twierdzie, i e tylko ten, kto naleiy do hierarchicznie
ukonstytuowanej wspolnoty KOSciola, moze bye zbawiony. "Janowa
Ewangelia pozostawia nas - zauwaza autor - pom i~ dzy tymi dwiema
nieprawdziwymi eklezjologiami w niesprecyzowanym zawieszeniu, ktorego
okrdlenie zaleine jest od Pana" (s. 26 1).
Teologia Misterium Paschalnego Hansa Ursa von Balthasara moze
bye niewqtpliwie przedmiotem wielu teologicznych sporow, ale przede
wszystkim powinna bye inspiracjq do medytacji ,i modlitwy. Zreszt'l iro­
126