Morfina taldea - Euskara

232
Doktore-tesia
Eztabaida
sindromea eta entzefalina mailak erlazionatzen dituzten ikerlanetan ez dagoelako
adostasunik (Wüster eta lank., 1980; Bergstrom eta Terenius, 1979; Uhl eta lank., 1988).
3.1.2. Puromizinarekiko sentikorra den aminopeptidasari (PSA) dagokionez,
aurkitutako aldaketa esangarriak heroinazaleetan eta opiazeoekiko menpekotasun animalia
ereduetan (tolerantzia eta abstinentzia taldeetan) azaldu dira; baina soilik PSA solugarrian.
Kasu honetan ere animalietan APN-arekin ikusitako joera azaldu da. Tolerantzian
zeuden arratoietan PSA-ren aktibitatea kontrolena baino handiagoa izan den bitartean,
abstinentziadunetan kontrako joera aurkitu dugu. Aktibitate mailen arteko ezberdintasunak
handiegiak ez diren arren, bai gizakia eta arratoiaren garuneko atal konkretu batzuetan
esangarriak izan dira.
I. Opiazeoekiko tolerantzia egoeran bai gizakia heroinazale eta bai arratoi
“morfinazaleen” garun kortex prefrontalean PSA solugarriaren aktibitatea altuagoa dela
ikusi da. Emaitza hau espezie bietan eta garun gune konkretu honetan gutxituta aurkitu
izanak bere garrantzia izan lezake; kortex prefrontala menpekotasunaren gune
garrantzitsuenetarikoa baita, bertara sistema mesolinbiko dopaminergikoko neurona ugari
heltzen direlako (Nestler eta Aghajanian, 1997; Nestler, 2001).
Heroina eta BPO-a erlazionatzen dituzten ikerlanak eskasagoak dira; are gutxiago
gizakietan egindakoak. Gure esperimentuetan heroinazaleetan aurkitutako aktibitate
handitzeak Weissman eta Zamir-ek (1987) eta Cappendijk eta lankideak (1999)
adierazitakoarekin kontrajartzen direla esan daiteke. Ikerlari hauek diotenez heroina
tratamendu kronikoak entzefalina eta dinorfina mailak igotzea eragiten du. Hala ere,
emaitza hauek animalia ereduetan eta NSZ-ko beste gune batzuetan aurkitu ziren.
II. Abstinentzia sindromeari dagokionez arratoien garunean PSA solugarriaren
aktibitatea kontrolena baino txikiagoa dela ikusten da; kortexean eta estriatuan datuak
esangarriak direlarik.