Morfina taldea - Euskara

Metodoak
Plaketako ontzitxoetan jarri beharreko lagin eta sustratu kantitateak eta aminoazil-β–
naftilamida motak ezberdinak ziren neurtu nahi zen aminopeptidasaren arabera:
Alanil aminopeptidasa, APN (edo APM) eta AP MII aktibitateak neurtzeko: 10
µl lagin eta 290 µl sustrato (alanil-β–naftilamida).
Prolil endopeptidasa aktibitatea neurtzeko: 30 µl lagin eta 270 µl sustrato (prolil-
β–naftilamida).
Arginil aminopeptidasa aktibitatea neurtzeko: 10 µl lagin eta 290 µl sustrato
(arginil-β–naftilamida).
Leuzil aminopeptidasa aktibitatea neurtzeko: 30 µl lagin eta 270 µl sustrato
(leuzil-β–naftilamida).
Piroglutamil peptidasa aktibitatea neurtzeko: 60 µl lagin eta 240 µl sustrato
(piroglutamil-β–naftilamida).
Aspartatil aminopeptidasa aktibitatea neurtzeko: 60 µl lagin eta 240 µl sustrato
(aspartil-β–naftilamida).
Entzima batzuen aktibitateak izatez txikiagoak direnez, sortutako fluoreszentzia
neurgarria izan zedin, lagin kantitate handiagoak erabili behar izan genituen. Gainera aldez
aurretik kalkulatuta izan genuen kantitate eta denbora hauekin aktibitatea kurbaren zati
linealean zegoela.
Aminopeptidasen aktibitatearen balioak Peptidasa Aktibitate – Unitateetan (PAU)
ematen dira. Unitate hauek sustrato fluorogenikoaren pikomol bat minutuko hidrolisatzen
duen entzima kantitatea adierazten dute. Azkenengo emaitza aktibitate espezifiko bezala
ematen da; hau da, PAU mg proteina bakoitzeko (PAU/mg proteina).
77
Doktore-tesia