Görög Örökség Ελληνική Κληρονομιά - H-ellin.com

αφανισμού ή μετακόμισης των Ελλήνων και Σέρβων κατοίκων, η Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία
(Szentendre) λειτουργεί το ναό σαν μουσείο.
II. Miskolc, ο Ουγγρικός Ορθόδοξος Ναός της Αγίας Τριάδας και το τέμπλο του
Στην δεκετία του 1750 η ελληνική κοινότητα του Miskolc διατηρούσε ένα παρεκκλήσι που
έφερνε το όνομα του Αγίου Γίαούμ. Ο Ábrahám Vay αγόρασε το οικόπεδο με το κτίριο στο οποίο βρισκόταν
το παρεκκλήσι και το 1745 το ενοικίασε στους Έλληνες. Το 1747 έγινε μία συμφωνία ανάμεσα
στον Abraham Vay και τους Έλληνες που αποτελούνταν από οχτώ άρθρα και υπογράφηκε από 12
εμπόρους. Οι υπογράφοντες ήταν οι έμποροι μέλη της κομπανίας ονόματι ο György Rosa, ο Demeter
Belányi, o Pál Márton Deák, ο Ferenc Demcsa, ο Demeter Koka, ο Buja György, ο Ferenc Buja, ο
Demeter Pap, ο György Pap, ο Tamás Pál Deák, και ο Antal Koroszki (Kozmiszki;). Ο πρόλογος της
συμφωνίας ονομάζει τον György Rosa σαν «τωρινός λειτουργός» της κομπανίας ο οποίος πιθανόν να
διαδραμάτιζε το πιο σπουδαίο ρόλο στη ζωή της εταιρίας. Από το έγγραφο αποδεικνύεται επίσης ότι
«το παρεκκλήσι της κομπανίας ήδη βρίσκεται εδώ, εδώ κατοικεί και ο ιερέας της κοινότητας.» Αφού η
οικοδόμηση του κτηρίου είχε περατωθεί, ο Ábrahám Vay το παραχώρησε στους Έλληνες για νοίκι. Οι
Έλληνες στους οποίους δεν επιτρεπόταν να έχουν δικό τους ακίνητο έγιναν ενοικιαστές. Αργότερα στο
οικόπεδο έχτισαν το παρεκκλήσι τους και εγκατέστησαν τον ιερέα τους. Στη συνέχεια επιτεύθηκε
συμφωνία με τον ιδιοκτήτη για την οικοδόμηση ενός κτιρίου το οποίο καταλάμβανε όλο το πλάτος του
οικόπεδου προς την πλευρά του δρόμου. Στο οικόπεδο αργότερα κατασκευάστηκαν και άλλα κτήρια
παρεκκλήσι, διαμέρισμα του ιερέα κλπ. Το εμπορικό κτήριο οικοδομήθηκε δηλαδή από τα χρήματα
των Ελλήνων οι οποίοι όμως παρέμειναν μόνο ενοικιαστές του. Τα συμφέροντα της οικογένειας Vay
συνδέονταν με τις προαναφε- ρόμενες οικονομικές συναλλαγές επειδή οι οικογενειακοί τους
μεταφορείς οίνου από τα Ριζοβούνια ήταν οι Έλληνες .
Η πρώιμη ελληνική κοινότητα μπορούσε να καλέσει ή εκλέξει ιερέα ελεύθερα με την γραπτή
συνεννόηση του μητροπολίτη του Karlóca (Κάρλοβατς), ο οποίος ήταν επικεφαλής της Ορθοδοξίας της
Ουγγαρίας εκείνη την εποχή. Σ' αυτόν ανήκανε όχι μόνο η σερβική κοινότητα αλλά όλες οι
εκκλησιαστικές κοινότητες που είχαν ιδρυθεί από Έλληνες και Μα-κεδονοβλάχους.
Για να μεταφερθεί η εκκλησιαστική ζωή από το μικρό παρεκκλήσι σε ένα καινούργιο ναό
θεωρείται σημαντικό στοιχείο ο όρκος πίστεως και ο εμπλουτισμός της κοινότητας τόσο στην
περιουσία όσο και τον αριθμό των μελών. Όλα αυτά όμως δεν ήταν αρκετά. Τη μεγάλη αλλαγή έφερε
το Διάταγμα Ανοχής του Ιωσήφ Β' στο τέλος του 1781. Η ουσία του διατάγματος είναι η εξής: αν και
από εκκλησιαστική άποψη παρέμεινε η προτεραιότητα της καθολικής θρησκείας, από πολιτική άποψη
όμως διατύπωσε τη θρησκευτική ελευθερία, την ισότητα των προτεσταντών, των μη καθολικών. Το
διάταγμα αυτό ενίσχυσε τα προνόμια των ελλήνων εμπόρων, τους επέτρεψε επίσης ότι στην περίπτωση
που ζούσαν περισσότερο από εκατό μη καθολικές οικογένειες σε καλές οικονομικές συνθήκες σε έναν
οικισμό είχαν το δικαίωμα να οικοδομήσουν ναό ή σχολείο και να έχουν δικό τους ιερέα. Με το
διάταγμα αυτό πραγμα-τοποιήθηκε η επιθυμία πολλών ελληνικών κοινοτήτων.
Η πρωτοβουλία του Miskolc με βάση τις πιο πρόσφατες έρευνες χρονολογείται στα 1782 και
έτσι πρόλαβε όλες τις άλλες πόλεις της Ουγγαρίας. Η αίτηση της κοινότητας της Πέστης συντάχτηκε
αργότερα, το 1788. Η κοινότητα του Miskolc που σε μεγάλο βαθμό ήταν Μακεδονοβλαχικής
καταγωγής διατηρούσε στενές οικογενειακές σχέσεις με εκείνη της Πέστης.
Η αρχή της οικοδόμησης του ναού του Miskolc πιθανόν να χρονολογείται το 1782, όταν η
κοινότητα αγόρασε ένα οικόπεδο την αγορά του οποίου κατά το κυβερνητικό συμβούλιο εθεωρείτο
παράνομη. Την 1 η Μαρτίου του 1783 ο
117