1rzZ1XN

2. Adberbioa
Orobat esan daiteke, beharbada, zenbatzaileei dagokienez:
(300) (a) Josetxo aunitz maite dute (!zeta. 39)
adb
(b) Etzaitela sobera nabarmendu (!zeta. 67)
adb
(e) Ez naiz batere arritzen (!zeta. 89)
adb
Horrelakoetan ez izenondoa ez zenbatzailea ez daude izenari lotuak, ez izen
sintagmaren barnean ez predikatu osagarri bezala ere. lzenarekin ez, aditzarekin
dute lotura; baina, jakina, adizlagunaren zeregina betetzen dutenez,
komunztadurarik gabeko lotura. Gauzak horrela direla, testuinguru soilak
agintzen du, izenondo-zenbatzaileok ez baitute erabilera adberbialera eramango
dituen inolako morfemarik hartzen.
2.2.1.4.3. Zenbaitetan, azkenik., aditzondo gisa erabiltzen den izenkia forma
absolutuan, mugatzaile eta guzti, agertzen zaigu:
(301) (a) Zabal-zabala erori ziren
(b) Aintzina hobeto bizi ginen
(e) Doi doya arquitzen du gure artean (...) oroitzen danic! (J.B.A., 345-346)
(d) Lenbizia... (J.B.A.)
Diogun iraitzean aditzondoak berak gehientasun mailan dagoelarik. sarri
hartzen duela mugatzaile hori:
(302) (a) Urrena, uquituco det (...) (J.B.A., 3)
(b) Alic onguiena aguertzea (J.B.A., 325)
(e) Aurrena, beintzat, artoak egin ditzagun (Garmendia,64)
(d) Azkena joaten diran bostak (...) (Garmendia, 49)
Horien ondoan -ik atzizkia daramatenak ere erabiltzen dira: lehenik,
aurrenik, ahalik ongienik...:
(303) Ardurenik lanean ari zen... (Buroxkak, 27)
Eta bai, noski, forma soilak ere, ballo beretsuz, ondoko bigarren adibidean
ikus daitekeenez:
319