1rzZ1XN

Euskal Gramatika. Lehen Urratsak-I
Hona hemen beste zenbait adibide:
(176) (a) Zergatik ez dute egin apaiz oiek beroiek nik egin dedana? (Ormaetxea,
18)
(b) Pilipe, ni ikusten nauana, Aita ikusten ari da (Ormaetxea, 18)
Mintzagaia ere, aurreratua baldin badago behintzat, nolabaiteko kontraste
lekuadugu:
(177) (a) Nik, esango nizuke baina...
(b) Zuri, kontatuko nizuke baina...
(e) Gu ere lilora gaitezke
(d) Gu, berriz, barrura sartzeko irrikitzen gaude (Ormaetxea,62)
(e) Nik, beintzat. ez diet ondono segururik atera (Ormaetxea,96)
(f) Nik, ordea, ez det neregan gauza onik (Ormaetxea, 129)
Eta hona hemen, azkenik, esaldi bat, non bi gu ditugun: bata mintzagaia,
bestea galdegaia. Jakina, aditzak jasoa duen bakarra lehenbiziko gu-a da,
mintzagaia izateaz gainera subjetua baita:
(178) Gu, geren kaxkarrean gu gelditzen gera (Ormaetxea,55)
Bi kasu hauetatik aparte, badirudi nahikoa libre gelditzen dela izenordaina
agertzea 000 ez agertzea:
(179) (a) Aren arraza gera gu (Ormaetxea, 27)
(b) On egiten diogu guk askotan Jainkoari (Ormaetxea, 55)
(e) Ezagutu nun nik orain ogeitamar urte norbait lau ordu otoilzean ari zana
(Ormaetxea, 96)
Perpaus hauek izenordainik gabe emango bagenitu ez dirudi asko aldatuko
liratekeenik:
(180) (a) lIaren arraza gara
(b) Hon egiten diogu askotan Jainkoari
(e) Ezagutu nuen orain hogeitarnar orte norbait lau ordu otoitzean ari zena
Dena den, enfasi apur bat gehiago edo, ematen zaiola dirudi izenordainak
horrela agerrerazten ditugunean. Baina izenordain horiek ezabatuz gero, ez
dirudi informazio gehiegirik galtzen dugunik. Horregatik, hiztunaren esku
gelditzen da izenordain horiek bere hartan uztea 000 ezabatzea.
74