Download hier het complete rapport. - EduDivers

steeds gewoner, nooit gewoon
140
Het is alleen dat toch vanuit de samenleving het als een grote stap wordt gezien om te zeggen
dat je op mannen valt. En dat zou dan ook iets onomkeerbaars zijn haast. Dus ik heb altijd het
idee dat dat zo gezien wordt. Als je eenmaal die keuze hebt gemaakt dan kan je ook niet meer
terug zeg maar. [...] Hoewel ik dus vind dat het eigenlijk niet veel moet uitmaken, is het toch
praktisch zo dat het in de samenleving zo werkt. En je kan wel proberen om je eigen regels aan
de samenleving op te leggen, maar dat werkt meestal niet zo.
Uit dit fragment blijkt dat deze jongen het aannemen van een label als een grote stap
ervaart, omdat het in zijn ogen onomkeerbaar is. Hij benadrukt dat er geen ruimte is om
van seksuele voorkeur of label te veranderen. Het zou kunnen dat het label ‘biseksueel’
(zeker voor meisjes) en het non-label ‘iemand die (ook) op jongens/meisjes valt, maar
die hier geen naam aan geeft’ homojongeren ruimte geven om hun seksuele voorkeur
niet onomkeerbaar vast te leggen. Uiteraard kunnen jongeren het label ‘biseksueel’ ook
ervaren als een volwaardige seksuele voorkeur die van blijvend karakter is.
Naast de labels die in de vragenlijst werden opgesomd, konden jongeren ook een andere
beschrijving geven die op hen van toepassing is. Een kleine groep (2%) heeft voor deze
optie gekozen. In de toelichting hierop gaven veel van deze jongeren aan dat de wijze
waarop ze zichzelf noemen, wisselend is of dat ze ‘op mensen’ of op ‘een persoon’ vallen
en niet op een sekse. Enkele benamingen die eenmalig of vaker werden genoemd, waren
‘bischierig’, ‘flikker’, ‘pot’, ‘bicurious’, ‘omniseksueel’ en ‘panseksueel’.
8.2.4 Sekseverschillen in de relatie tussen gevoelens, gedrag en label
In veel onderzoeken komt naar voren dat een discrepantie tussen gevoelens, gedrag en
seksueel label niet uitzonderlijk is (De Graaf et al. 2005; Kuyper 2006; Laumann et al.
1994; Savin-Williams 2005) en dat is bij deze jongeren ook het geval (zie de verschillende
percentages in de tabellen 8.1-8.4 en in figuur 8.1).
Er zijn twee duidelijke verschillen tussen de meisjes en de jongens in dit onderzoek wanneer
het gaat om de relatie tussen gevoelens, gedrag en label. Allereerst is naar voren
gekomen dat de meisjes, in vergelijking met de jongens, in hun gevoelens, gedrag en
benoeming van seksuele voorkeur vaker gericht zijn op beide seksen. Dit is in lijn met de
uitkomsten van andere onderzoeken in Nederland en Vlaanderen (De Graaf et al. 2005;
Dewaele 2008; Kuyper 2006).
Ten tweede komen bij de meisjes de seksuele labels ‘lesbisch’, ‘homo’ en ‘gay’ iets minder
strikt overeen met seksuele aantrekking (figuur 8.2 en 8.3) dan bij de jongens. Van de
meisjes die zich ‘lesbisch’, ‘homo’ of ‘gay’ noemen, voelt ongeveer een kwart zich ook
tot jongens aangetrokken. Van de jongens die deze labels gebruiken, rapporteert minder
dan een vijfde (label ‘homo’) tot een zevende (label ‘gay’) dat ze soms op meisjes vallen.
Een vergelijking tussen deze seksuele labels en het seks hebben met meisjes en/of jongens
wijst op eenzelfde tendens. Drie keer zo veel meisjes als jongens die zich ‘homo’ of
‘gay’ noemen, heeft seks gehad met (ook) de andere sekse (zie bijlage B8.1, te vinden via
www.scp.nl).
Er zijn onderzoekers die stellen dat de seksuele voorkeur van vrouwen minder statisch is
en dat ze zich in hun seksualiteit vaker dan mannen richten tot beide seksen en in hun