Download hier het complete rapport. - EduDivers

sociale acceptatie van homoseksualiteit in nederl and
verbeterde zicht op de omvang van dit probleem maakt bovendien duidelijk dat homonegatief
geweld regelmatig voorkomt en initiatieven om dat tegen te gaan nodig blijven.
In diezelfde sfeer is het van belang om het beleid gericht op de veiligheid van homoseksuele
leerlingen en leerkrachten op scholen voort te zetten en wellicht te intensiveren.
De homonegatieve ervaringen die de jongeren die aan ons onderzoek deelnamen
noemen, vinden vooral veel plaats op school. Dat blijkt ook de plek te zijn waar zij zich
het minst geaccepteerd voelen. Dit zijn schrijnende bevindingen, want zeker op school
moeten jongeren zich positief gestimuleerd voelen. En juist het onderwijs is een domein
waar de overheid zich sterk kan maken voor het bevorderen van een homovriendelijk
klimaat – in privésituaties is dat immers veel moeilijker. Belangrijk in dit verband is
de modernisering van de kerndoelen voor het onderwijs op het punt van seksuele
diversiteit. De Tweede Kamer heeft daarover een motie aangenomen (tk 2009/2010c)
en de minister heeft de Kamer al laten weten die samen met de staatssecretarissen
van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap te zullen uitvoeren (brief d.d. 5 februari 2010).
Vermelding verdienen ook de zogeheten Gay-Straight Alliances, waarbinnen homo’s en
hetero’s zich gezamenlijk inzetten voor het zichtbaar en bespreekbaar maken van homoseksualiteit.
Van de aanbevelingen voor homobeleid noemen de homojongeren het vaakst suggesties
voor voorlichting op scholen. Meestal vinden zij het wenselijk dat er een afzonderlijk
onderdeel van het lesprogramma aan homoseksualiteit wordt gewijd, maar ook integratie
van aandacht voor homoseksualiteit in het reguliere aanbod wordt belangrijk gevonden.
Overigens verdienen van de homojongeren de jongsten onder hen extra aandacht. Tieners
rapporteren namelijk meer homonegatieve ervaringen dan twintigers. Zij verkeren
bovendien in een kwetsbare levensfase, waarin de identiteitsvorming centraal staat. Uit
de enquête onder de homojongeren blijkt dat juist de jongste groep veel behoefte heeft
aan contact met andere homojongeren. Het faciliteren van mogelijkheden daartoe lijkt
dus zinvol.
Hoe het is gesteld met de sociale acceptatie van biseksualiteit is nog tamelijk onbekend.
Gegevens uit grootschalige bevolkingsenquêtes hierover zijn er namelijk niet. Uit de
kwalitatieve studie onder heterojongeren blijkt dat biseksualiteit vrijwel onbekend is,
vooral onder jongens.
Wanneer we de mate waarin men open kan zijn over de seksuele voorkeur als een indicator
van die acceptatie opvatten – een visie die vrij breed gedeeld lijkt te worden – moeten
we constateren dat de biseksuele mannen en vrouwen zich minder geaccepteerd voelen
dan de homo’s en lesbo’s. De biseksuele meisjes voelen zich vaker niet geaccepteerd in
hun omgeving, bij de biseksuele jongens is het aantal respondenten dat uit de kast is
te klein om uitspraken te kunnen doen. Wat de homovriendelijkheid betreft geldt voor
zowel de biseksuele jongens als de bi-meisjes dat zij die minder positief beoordelen dan
hun homoseksuele seksegenoten. Bovendien bleek dat biseksuelen een geringere mate
van welbevinden kennen dan homo’s en lesbo’s.
349