Download hier het complete rapport. - EduDivers

steeds gewoner, nooit gewoon
Op de middelbare school van mc (waar hij een van de weinige allochtone leerlingen
was), ging op een gegeven moment het gerucht dat een decaan homo zou zijn: ‘Dat sloeg
echt in als een bom, want we kenden niemand die homo was. […] Ook voor de autochtone
leerlingen was het echt een schok.’ Later zag hij in de trein eens twee mannen met
elkaar zoenen: ‘Daar was ik wel echt van geschrokken; ik vond het gewoon vies.’
Onder Marokkanen in Nederland kwam homoseksualiteit in de jaren zeventig en tachtig
echter niet ter sprake in beschaafd gezelschap. Geen van de respondenten kreeg er
thuis iets over te horen. ‘Binnen de moskee werd het ook niet besproken en op school
ook weinig’, stelt mc. Op de islamitische weekendschool werd er weleens aandacht aan
besteed, maar enkel als ‘[…] iets wat zich duizenden jaren geleden heeft afgespeeld.’ (mc)
Verder hoorde hij weleens verhalen over een jongen in de wijk die was misbruikt door
een man, en scholden hij en zijn vrienden weleens iemand uit voor ‘flikker’. ‘Maar ik had
eigenlijk niet zo goed door wat het nu precies inhield.’
Volgens AbM kwam homoseksualiteit niet ter sprake omdat er een grote afstand bestond
tot de mainstream Nederlandse samenleving: het ging hun niet aan, vonden ze, en ze
werden er niet op aangesproken. Ook volgens deb is die aanvankelijke afzijdigheid een
belangrijke verklaring: tegen de tijd dat Marokkanen zich in Nederland begonnen te vestigen,
was de revolutie van de jaren zestig en zeventig achter de rug en was de discussie
voorbij. Dat de Marokkaanse gemeenschap als conservatief te boek staat, komt volgens
hem ten dele doordat de mainstream Nederlandse samenleving of cultuur sinds de jaren
zestig snel is veranderd:
In de jaren zestig, toen ik net hier in Nederland kwam, zag ik geen verschil tussen de waarden
en normen in Marokko en de waarden en normen van Nederland. [...] De meesten waren
gelovig en het geloof bepaalde het leven. [...] De waarden en normen waren zo streng in
Nederland! (deb)
15.6 Wat is er (sinds 1970) veranderd?
‘Als iemand in de zeventiger jaren bij mij was gekomen om met mij te spreken over dit
onderwerp dan zou ik misschien hebben gezegd: “Waar heb je het over?”', vertelt deb,
‘Niet omdat ik in de zeventiger jaren niets over homo’s wist. Wat ik nu weet wist ik toen
ook over homoseksualiteit. Maar het is nu bespreekbaar. [...] Je kan er nu niet meer
omheen.’ Ook hb heeft de indruk dat homoseksualiteit vandaag de dag vaker ter sprake
komt. ‘Maar tegelijkertijd denk ik dat mensen er gewoon niet zo heel erg mee bezig zijn.’
Sd (die zelf lesbisch is, en veel jonger) bespeurt echter nauwelijks vooruitgang: nog
steeds heerst er onwetendheid, angst, afkeer en onbegrip. Een belangrijk verschil is wel
dat er tegenwoordig veel meer informatie is, dat er belangenverenigingen zijn, en dat
Marokkaanse Nederlanders meer worden geconfronteerd met homoseksualiteit. Ook mc
en ab merken op dat dit een belangrijk onderwerp is geworden in het publieke debat.
Daarbij wordt er vandaag de dag op een wezenlijk andere manier gesproken over homoseksualiteit:
272