Download hier het complete rapport. - EduDivers

steeds gewoner, nooit gewoon
Mogelijkheden voor verandering
In de jaren zestig bestonden in Nederland gunstige voorwaarden voor homo-emancipatie
zoals krachtige processen van individualisering, ontkerkelijking, democratisering
en seksuele liberalisering. Daarvan is in de behandelde groepen nu nauwelijks sprake.
Dat maakt een doeltreffend homo- en lesbobeleid alleen maar belangrijker. Er worden
enkele mogelijkheden geformuleerd. Allang wordt aangedrongen op meer onderwijs
over homoseksueel burgerschap. Dit is nog verre van gerealiseerd en meestal te weinig
homoseksueel gekleurd. Het is belangrijk dat homo-initiatieven in de behandelde
groepen meer systematisch worden ondersteund. Dat is vooral gewenst omdat homo’s
en lesbo’s zeker in de etnische minderheden tegen een cultuur van zwijgen aanlopen
en hooguit half uit de kast wensen te komen. Dat belemmert hun zichtbaarheid in de
Nederlandse samenleving en binnen de eigen groep. Behalve op homo’s en lesbo’s zelf
kan verder een beroep worden gedaan op moeders, zussen en vriendinnen van homo’s
en lesbo’s, omdat die te maken hebben met vergelijkbare discriminatie. De inzet van
religieuze en politieke leiders en hulpverleners – vooral uit de betreffende groepen – is
zeer gewenst. Vrijwel alle respondenten beklemtonen dat homoacceptatie veel tijd zal
kosten en dat gericht ingrijpen nodig is om vormen van homo- en lesbo-emancipatie
meer vaart te geven.
De balans opgemaakt
De acceptatie van homoseksualiteit in Nederland neemt geleidelijk aan toe. Volgens een
samenvattende maat voor de houding van de Nederlandse bevolking tegenover homoseksualiteit
is zo’n een op de tien Nederlanders als homonegatief te typeren. In 2006
ging het nog om 15%. Vooral lager opgeleiden en leden van etnische en religieuze minderheden
staan relatief vaak negatief tegenover homoseksualiteit, en vooral zichtbaar
homoseksueel gedrag roept nog altijd veel weerzin op. Traditionele opvattingen over
mannelijkheid en vrouwelijkheid staan acceptatie vaak in de weg. Zo bleken heterojongeren
homoseksualiteit vooral te accepteren zolang homo’s zich maar mannelijk en
lesbo’s zich maar vrouwelijk (maar niet te uitdagend) gedragen.
Hoe verder?
De resultaten onderstrepen het belang van continuering van het homo- en lesbisch
emancipatiebeleid. Verschillende thema’s die aandacht (blijven) behoeven zijn in het
onderzoek naar voren gekomen. Van onverminderd belang is het aanpakken van geweld
tegen en intimidatie van homoseksuelen. Dat geldt in het algemeen, op straat en in
buurten, maar zeker ook op scholen. De homojongeren rapporteerden vooral daar veel
met homonegativiteit te zijn geconfronteerd. Scholen hebben echter ook meer in het
algemeen een taak in het vergroten van de aandacht voor en acceptatie van seksuele
diversiteit.
Op het vlak van de gelijkberechtiging spelen er nog enkele kwesties: de zogeheten
‘enkele feitconstructie’ (scholen op bijzondere grondslag kunnen homoseksuele leerkrachten
weigeren), de weigerambtenaren (ambtenaren van de burgerlijke stand zijn niet
verplicht om een homopaar wettelijk in de echt te verbinden) en het lesbisch ouderschap
22