Download hier het complete rapport. - EduDivers

‘gewurgd door taboes’
Uit eerder onderzoek weten we dat homo’s en lesbo’s met een niet-westerse achtergrond
‘het’ vaak eerder vertellen aan een broer of zus dan aan hun ouders (Duyvendak
et al. 2006: 92). Dat blijkt ook te gelden voor veel van deze jongeren. De ouders van de
jongeren die het wél te horen hadden gekregen, hadden daar meestal heel negatief en
geëmotioneerd op gereageerd. Na verloop van tijd waren de meesten echter bijgedraaid.
Vaak was de lieve vrede hersteld (of behouden) doordat het probleem in het gezin wordt
doodgezwegen en zorgvuldig wordt stilgehouden voor de buitenwereld. Alleen de
ouders van Nazha Arsim, die vrome moslims zijn, hadden meteen nuchter en zelfs positief
gereageerd. De ouders van Nadia daarentegen, die ‘er eigenlijk niet zo veel aan doen’,
bleken heel conservatief te denken over homoseksualiteit ‘[...] omdat het niet van het
geloof mag.’ Dat laatste oordeel werd door geen van de jongeren in twijfel getrokken, en
sommigen waren het er zelfs roerend mee eens. 10 Dat leidde soms tot een heftig conflict
tussen seksuele en religieuze verlangens. 11
De meeste jongeren hielden vast aan de islam, maar lieten zich kritisch uit over de moslimgemeenschap.
Hoewel hun geloof hun soms schaamte- of schuldgevoelens bezorgde,
herkenden deze jongeren – merendeels jonge vrouwen – in de islam ook een aansporing
tot eerlijkheid, authenticiteit of zelfontplooiing en dus een bevestiging van hun keuze
om tegen de stroom in te gaan. 12 In hun alledaagse omgeving werd homoseksualiteit
beschouwd als iets dat eigen zou zijn aan westerlingen of ongelovigen.
Toch bespeurde één meisje (Jihan) wel enige acceptatie: op het mailadres dat ze met een
vriendin in het leven riep, maroclesbian@hotmail.com, ontving ze opvallend veel steunbetuigingen
van Marokkaanse hetero’s. Ook een van de jongens (Faisal) zag vooruitgang,
in die zin dat jongeren zich minder zouden aantrekken van hun omgeving: ‘Er zijn niet
zoveel Marokkanen die homo zijn en zo relaxt zijn als ik, maar het worden er wel steeds
meer. Het is namelijk niet abnormaal om homo te zijn, dat weet toch iedereen.’
Na ruimte te hebben gegeven aan deze ‘ervaringsdeskundigen’ bepalen we ons tot de
meningen van sleutelfiguren (zie de lijst aan het eind van dit hoofdstuk). In de diepteinterviews
die we met hen hielden, volgden we hetzelfde interviewprotocol als bij de
andere etnische of religieuze minderheden.
15.4 Traditionele opvattingen over en omgang met ‘homoseksualiteit’
‘In Marokko was je per definitie ontspoord als je seks had met mannen’, stelt am, maar
het kwam wel degelijk voor. Volgens oc is het een publiek geheim dat zelfs sommige
imams ‘stiekem homoseks opzoeken.’ 13 deb wist al vanaf z’n twaalfde dat homoseksualiteit
bestond en dat het niet geaccepteerd werd; scheldwoorden kende hij zelfs vanaf zijn
vroegste jeugd.
Gevraagd naar de termen die in Marokko en in de Marokkaanse gemeenschap in Nederland
werden en worden gebruikt voor homoseksualiteit, noemen de respondenten vooral
zeml. 14 ‘Het westerse begrip homoseksualiteit kenden we niet, we kenden alleen zeml.’
(oc) Deze term is typisch Marokkaans: ze komt noch voor in het klassiek of Modern
Standaard Arabisch, noch in andere dialecten dan dariža, de Marokkaans-Arabische
omgangstaal – en daarin is het zowat de enige term (am). Volgens AbM heeft zeml ‘niet
269