Download hier het complete rapport. - EduDivers

als er ma ar niet openlijk over gesproken wordt
lachen uit en bij die dame liep Leyla weg. Hoewel haar familie haar huwelijk accepteert,
is haar vader nog nooit langsgekomen en willen haar ouders en broers graag dat haar
voorkeur en relatie geheim blijven (idem: 69-73). Toen de 39-jarige studente Gülşer thuis
op tafel als een signaal homoboeken liet slingeren, reageerden haar intussen overleden
ouders niet eens. Ze sprak met hen trouwens nergens over en voelde een grote emotionele
en culturele kloof tussen haar analfabete moeder en haarzelf (idem: 65-66). De
21-jarige studente Güler uit Gent probeert een goede moslim te zijn maar vreest dat haar
vader fysiek geweld tegen haar zal gebruiken als hij erachter komt dat ze lesbisch is.
Daarom wil ze niet uit de kast komen (idem: 88-89). De bezwaren lijken niet zozeer religieus
te zijn maar meer met een Turkse cultuur samen te hangen waar homoseksualiteit
onbespreekbaar is en families bang zijn dat lesbokinderen de eer van de familie aantasten
omdat ze niet huwen en geen kinderen krijgen. Dat moet geheim blijven.
De ervaringen van de Turkse homojongens zijn beduidend negatiever. In de vier volgende
levensverhalen zien we drie verschillende reacties. De eerste en laatste jongen
kwamen (gedwongen) uit de kast en kapten met hun familie (of andersom), waarbij de
ene een echte nicht is en de ander juist een macho. De tweede hield zijn homoseksuele
voorkeur verborgen, trouwde een vrouw en deed het stiekem met mannen. De derde
huwde een lesbienne, beide partners lieten elkaar vrij in hun liefdesleven en kwamen
niet uit de kast. De eerste jongen, de 23-jarige Hakan, studeert voor kapper en wist vanaf
zijn 14e dat hij, naar eigen zeggen, een nicht was. Zijn vader sloeg hem in elkaar omdat
hij buikdanste. Hij reageerde zich af door te stoppen met eten en ontwikkelde anorexia
nervosa. Toen hij mode wilde gaan studeren, kreeg hij er niet alleen van langs van zijn
vader maar ook van zijn broers, die hem ‘kankerhomo’ noemden. Volgens hen had hij
een ‘wijf moeten zijn’. Hakan liep van huis weg en moest psychiatrisch opgelapt worden
(idem: 119-121). De 21-jarige Mehmet komt uit een conservatief gezin en werd tegen zijn
zin uitgehuwelijkt. Toen hij 10 jaar was, werd hij op school uitgescholden voor mietje
en kankerflikker en daardoor voelde hij zich betrapt – want hij had fantasieën over
mannen. Als gehuwde man bezoekt hij zo nu en dan een Nederlandse man voor een
‘snelle wip’ (idem: 125-129). De 27-jarige Evren uit Brussel is een biseksueel die gelukkig
getrouwd is met een vrouw die van vrouwen houdt. Deze situatie houden ze geheim
voor beide families om problemen te voorkomen. Zijn vrouw en hij ervaren hun moslimachtergrond
niet als een handicap (idem: 169-173). De 31-jarige Syrisch-Turkse Ohran
Bucakli hield altijd al van jongens maar werd op zijn 18e min of meer gedwongen in een
gearrangeerd huwelijk met een importbruid en kreeg twee kinderen. Hij voetbalde en
kickbokste en speelde de machoman. Op zijn 26e kocht hij een computer, ontdekte de
homowereld en vond een geliefde. Zijn familie brak met hem omdat hij haar eer had aangetast.
Hij verhuisde van Uden naar Amsterdam maar nog steeds haat hij zichzelf soms
omdat hij homo is, want een goede moslim kan geen homo zijn (Volkskrant, 26 september
2009).
Het lijkt er bij homomannen aanzienlijk harder toe te gaan dan bij lesbovrouwen.
De achtergronden van de weerstand zijn vergelijkbaar, maar bij ibnes en nichten komt
er nog bij dat mannelijke (anale) homoseks en vrouwelijkheid van mannen sterke
weerzin oproepen. Vergeleken met vrouwen hebben mannen weer het voordeel dat ze
meer bewegingsvrijheid hebben, want meisjes worden geacht thuis te blijven zitten.
297