Download hier het complete rapport. - EduDivers

steeds gewoner, nooit gewoon
trouwen en geen kinderen krijgen. Voor lesbische vrouwen lijkt vooral een versterking
van seksuele autonomie van vrouwen en een vergroting van zichtbaarheid van lesbiennes
en lesbisch leven belangrijk te zijn, omdat er dan meer herkenningspunten op seksueel
gebied ontstaan.
16.7 Veranderingen sinds 1980
De eerste opvallende verandering is de opkomst en ondergang van Turkse homo-organisaties
in Nederland. ca en hku, buitenstaanders in het Turkse milieu, slaagden erin om
in de periode 1995-2005 de Turkse homo zichtbaar te maken. Nu bestaat er nauwelijks
iets meer. Een andere verandering lijkt een verharding van wederzijdse standpunten
tussen Nederlandse en Turkse Nederlanders te zijn en een verscherping van de tegenstelling
van Turk en homo. Nog steeds is het traditionele huwelijk een gebruikelijke seksuele
route voor Turks-Nederlandse homo’s en lesbo’s met misschien een geheim homo- of
lesboleven daarnaast. Tegelijk is sinds 2001 de Turkse gemeenschap in Nederland onder
druk komen te staan en organiseren verenigingen als htib homoactiviteiten terwijl
meer Turks-Nederlandse jongeren besluiten half of helemaal uit de kast te komen.
Er komt steeds meer informatie via Nederlandse en Turkse media over homo seksualiteit,
ook op internet. De nieuwe media zijn een zegen maar vormen ook een middel van
sociale controle, omdat roddels via mobieltjes en langs andere wegen sneller een grotere
groep bereiken.
Traditionele opvattingen over homoseksualiteit zijn niet veranderd, maar wel meer
onder vuur komen liggen door activiteiten van Turkse sleutelfiguren zoals hka, ma en
js en aan homokant ca, hku en cc, en ook door discussies in Turkse en Nederlandse
media. Negatieve oordelen over lesbo’s en meer nog homo’s blijven desondanks springlevend
en betreffen vooral passief gedrag van homomannen, afwijking van genderrollen
en huwelijksdesertie. Ze zijn meer cultureel dan religieus geïnspireerd. Toch wijzen juist
homo’s en lesbo’s die uit de kast gekomen zijn, op de druk die van de islam uitgaat. Zo
zegt de hiervoor (§ 16.6) genoemde Ohran: ‘Een man hoort niet bij een man. Absoluut
niet. Mijn geloof is daartegen, het staat in de koran.’
Bij deze ontwikkelingen wordt de rol van de eigen organisaties met aan de homokant
coc en Schorer en aan de Turkse kant htib en ook van algemene instellingen wisselend
beoordeeld. Terwijl homo- en etnische organisaties hoog opgeven van hun activiteiten,
laten gemengde clubs van homomoslims en -Turken een kritischer geluid horen. Zo
hebben het Amsterdamse coc en etnische homo-organisaties conflicten gehad door
een gebrek aan wederzijds begrip (wij/zij-denken) of kleurenblinde voorlichting door
het coc. ca is er trots op dat hij allochtone homoclubs op de kaart zette en subsidies
van het coc afsnoepte voor zijn ipoth. cc, eveneens van het ipoth, beklaagt zich
dat hij met zijn verzoeken om ondersteuning zoals voor een ruimte of een telefoonlijn
nooit gehoor vond bij het coc. Soortgelijke klachten klinken ook in Surinaamse en
Marokkaanse kring. fz (zie Surinaamse sleutelfiguren), die bij de gemeente Amsterdam
werkt, bevestigt de problemen met het coc op dit punt maar ziet sinds een paar jaar
een sterke verbetering. hka verwijt het coc dat hun activiteiten meer zijn geïnspireerd
door het binnenhalen van subsidies om de organisatie draaiende te houden dan door
300