Download hier het complete rapport. - EduDivers

steeds gewoner, nooit gewoon
rapporteert geen verschil, 9% is zich enigszins veiliger gaan voelen, 24% enigszins onveiliger
en 2% veel onveiliger.
4.6 Samenvatting
Gegevens die in 2009 zijn verzameld via de Schorer Monitor wijzen uit dat negen op de
tien homo- of biseksuele mannen aan anderen hebben verteld zich (ook) tot mannen
aangetrokken te voelen. Onder de 9% die het aan niemand heeft verteld, zijn de lager
opgeleiden, mannen die op het platteland of in kleine steden wonen, en biseksuelen
oververtegenwoordigd. De meeste respondenten waren op het moment van bevraging
dus ‘uit de kast’. Vooral de naaste familie en vrienden zijn op de hoogte (84% van de
moeders, broers en zussen en heterovrienden en 80% van de vaders), de buren het minst
(60%). In verreweg de meeste gevallen accepteert de omgeving de seksuele voorkeur
van de respondent, maar toch zegt nog een op de tien respondenten dat zijn moeder
en bijna een op de acht dat zijn vader moeite heeft met de seksuele voorkeur van de
zoon. De mannen hebben er overigens soms zelf ook moeite mee. Op de uitspraak ‘als
ik kon kiezen, zou ik liever hetero zijn’ antwoordt maar liefst 19% het daar (enigszins
of helemaal) mee eens te zijn. En 17% zegt het niet gemakkelijk te vinden om over zijn
seksuele voorkeur te praten. Naarmate men ouder wordt, neemt de zelfacceptatie toe.
Opvallend is overigens het grote verschil tussen biseksuele en homoseksuele mannen:
de biseksuelen hebben meer moeite met hun seksuele voorkeur. Verder bleek met name
acceptatie door de vader bij te dragen aan de zelfacceptatie, bij de moeder was geen
sprake van een significant effect. Mogelijk reflecteert dit resultaat een hogere acceptatie
door moeders (Floyd et al. 1999).
Een op de acht mannen die de vragenlijst van de Schorer Monitor invulden, gaf aan zich
in de week voor bevraging (heel) vaak somber of eenzaam te hebben gevoeld. Of dit te
maken heeft met hun seksuele voorkeur valt echter op grond van dit onderzoek niet te
zeggen. En ook niet of deze gevoelens meer of minder voorkomen bij homo- en bi-mannen
dan onder heteroseksuele mannen. Bij lesbische en biseksuele vrouwen (zie hoofdstuk
5) is het percentage dat zich in de afgelopen maand eenzaam voelde overigens
ongeveer even groot. Jonge mannen en mannen die niet open zijn over hun seksuele
voorkeur hebben de hoogste scores op de afgenomen angst- en depressieschalen.
Gegevens uit registraties van de politie en antidiscriminatiebureaus wijzen op een flink
aantal gewelddadige en discriminatoire uitingen jegens homoseksuelen. Zo zijn in 2009
alleen al in Amsterdam 371 homofobe meldingen geregistreerd. In verreweg de meeste
gevallen ging het om meldingen van mannen. Vermoedelijk gaat het bij registraties
slechts om het topje van de ijsberg. Lang niet iedereen maakt immers melding van incidenten
en ook is het de vraag of de incidenten wel altijd goed worden geregistreerd.
Een goed inzicht in de aard en omvang van discriminatie en geweld is belangrijk voor
de bestrijding ervan en deze kwestie krijgt beleidsmatig dan ook de nodige aandacht
(zie onder meer tk 2009/2010a).
Gegevens uit enquêtes bieden vooralsnog een beter beeld van het voorkomen van homonegatieve
uitingen. In de Schorer Monitor van 2009 gaf 1% van de respondenten aan in
de zes maanden voorafgaand aan de enquête af en toe geslagen te zijn door vreemden en
92