Download hier het complete rapport. - EduDivers

steeds gewoner, nooit gewoon
Ook gedwongen huwelijken zouden vandaag de dag nog maar zelden voorkomen.
hb heeft de indruk dat in veel gevallen homoseksualiteit, net als andere ondeugden, wel
door de vingers wordt gezien: ‘Als je er maar niet al te veel nadruk op legt.’ aeo bevestigt
dat en verschaft een religieuze legitimatie van dit gedoogbeleid:
We weten dat het gebeurt, ook als moslim kun je dit zijn, maar men moet er discreet mee omgaan.
[...] Wat je doet in je huis daar heeft niemand iets mee te maken. Niemand is perfect. [...]
Homoseksualiteit is een zaak tussen God en het individu.
Scheiding tussen privé en publiek geeft dus een zekere ruimte voor het accepteren van
andermans homoseksualiteit. deb verbindt deze scheiding met die tussen kerk en staat:
Alle hemelse boeken [bijbel en koran] zijn er heel duidelijk over. Maar we hebben het nu niet
over de religie, maar over de samenleving. [...] Wij zijn geen islamitisch land waarin wat de
islam zegt de wet is. [...] Geloof is een privékwestie.
Toch gelooft geen van de respondenten dat verbetering te danken (of te verwachten) is
van individualisering. ‘Mensen zijn schapen’, stelt hb, en oc bespeurt juist een proces
van collectivisering als reactie op de afweer in de buitenwereld:
Ik denk dat Marokkanen liever bij elkaar klonteren, for the time being. […] Ik schrik me iedere
keer weer kapot hoe negatief Holland is geworden ten aanzien van Marokkanen hier in
Nederland.
Op deze ontwikkeling en de negatieve uitwerking ervan op de sociale acceptatie van
homoseksualiteit wijzen ook AbM (‘In deze tijd accepteert niemand iemand.’), hb (‘Iedereen trekt
zich terug. Men gaat elkaars cultuur afwijzen en bespotten.’), aeo (‘Ik verwacht dat mensen zich zullen
terugtrekken en niet meer hun best zullen doen om toenadering te zoeken.’) en ab (‘[…] de geslaagde
Turkse en Marokkaanse jongens en meisjes voelen zich erg gefrustreerd in Nederland. […] En dat uit zich
hierin dat ze conservatiever worden. [...] Men wordt nu aan beide kanten in het vooroordeel bevestigd.’)
Het somberst gestemd is AbM:
Homoseksualiteit kan alleen geaccepteerd en gerespecteerd worden in een land waar gelijkwaardigheid
centraal staat. [...] Maar in een land waar er juist nadruk wordt gelegd op de
verschillen heeft niemand een toekomst. De toekomst voor Marokkanen is: weg uit dit land!
15.8 Keerpunten en mijlpalen
Vrijwel alle respondenten noemen de El Moumni-affaire een keerpunt. ‘El Moumni was
de bom: toen brak de discussie los’, stelt aeo. Hijzelf merkte dat toen hij in die tijd met
een vriend wandelde door een mooi park. Hij had die dag traditionele Marokkaanse
kleding aan, en was dus herkenbaar als moslim:
We waren rustig aan het wandelen en aan het babbelen, totdat er op een gegeven moment een
groep mensen aankwamen en die begonnen op een vijandige manier iets te zeggen [...] dat
we moesten oprotten naar ons eigen land, als we een probleem met homo’s hadden, want in
Nederland is iedereen homo. Wat kwamen wij hier eigenlijk doen?
274