Download hier het complete rapport. - EduDivers

na asten
speelruimte: ‘Men liet het oogluikend toe, want de predikanten [...] wisten er ook geen
raad mee.’ (js) Enkele respondenten vertellen van bedekte liefdesrelaties:
Mijn vader deed eind jaren vijftig belijdenis, nadat hij catechisatie had gehad van een dominee,
van wie je achteraf zegt: dat was waarschijnlijk gewoon een homo. [...] Maar dat werd
niet in de openbaarheid gebracht. En op die manier werden er ook wel relaties getolereerd. [...]
De kerkenraad was daar heus wel van op de hoogte, maar die praatte daar gewoon niet over.
(kb)
Vooral relaties tussen vrouwen bleven vaak onbenoemd:
In de kerk waarin ik opgroeide [in de jaren zestig] waren twee oudere dames, twee wijkverpleegkundigen.
Terugkijkend [...] zegt men: ‘O ja, die waren lesbisch!’ En alles wijst daar
dan op. Maar daar dacht niemand over. [...] Pas met de opkomst van het feminisme zie je [...]
dat er ook aandacht komt voor vrouwelijke seksualiteit en dus ook voor lesbische voorkeuren.
(rg)
Voor de jaren zeventig gold homoseksualiteit als iets dat ver af stond van de leef wereld
van behoudende protestanten: ‘“Dat hoort bij hoeren, dat hoort bij zeelui en bij zwartenegers-die-
jazzmuziek-maken…” Die hoek. Kortom: “Daar komen wij nooit mee in
aanraking.”‘ (gh) In de jaren zeventig drong het besef door – alleen doordat er op school
aandacht aan werd besteed – dat homoseksualiteit ook in eigen kring voorkwam.
Volgens pw is dat besef in de Gereformeerde Gemeenten pas sinds kort doorgedrongen,
door de activiteiten van ContrariO en RefoAnders: ‘Gangbaar was dat homo’s dat waren
die mensen die in Amsterdam vieze dingen met elkaar deden. [...] Maar dat ze gewoon in
de kerk zaten, ja dat was wel even schokkend.’ 21 In de Gereformeerde Bond is er volgens
pah inmiddels ook een predikant van wie ‘iedereen’ weet dat hij homo is; net als een
stafmedewerker van de Hervormd- Gereformeerde Jeugdbond. ‘En dat zijn dingen die
vijftien jaar geleden niet zouden hebben gekund.’ (jah) Ook in die tijd kwam het echter
zelfs in heel behoudende gemeenten wel voor dat bekend was dat iemand homo was:
Wij hadden in onze eerste gemeente [1975-1979] [...] een vriendenpaar, twee mannen die elke
zondag bij ons in de kerk kwamen. Iedereen wist eigenlijk wel dat ze homo waren. Zij deelden
ook de overtuiging van de gemeente dat je dan in onthouding hoorde te leven, maar ze trokken
wel heel veel samen op. [...] Ze zaten naast elkaar in de kerk en dat vond iedereen gewoon. Dat
werd volledig geaccepteerd. [...] Terwijl het een heel zware gemeente was. [...] En die ene knul
die paste ook heel vaak op onze kinderen. (jah)
Zo’n bedekte, discrete manier van omgaan met homoseksualiteit was niet de stijl van
evangelische jongeren in die jaren. In vergelijking met vooral bevindelijk-gereformeerden
maakten zij homoseksualiteit veel eerder ‘bespreekbaar’, al wilde dat niet zeggen dat
er te praten viel over het toestaan van vrijen of relaties:
Ook binnen Youth for Christ [...] hadden wij wel degelijk allerlei mensen die... [stilte] [...]. Dat
wist je ook van elkaar, dat werd ook geaccepteerd, maar het werd niet geaccepteerd als je dat
zou praktiseren...’ (ds)
229