Lessen voor een Belgisch tijdsbeleid Een analyse van Europese ...

Soins à Domicile’. Afdelingen voorzien diensten zoals het uitvoeren van huishoudelijke
taken (bereiden van maaltijden, boodschappen, de afwas en strijk doen, de persoonlijke
hygiëne, het uitvoeren van administratieve verrichtingen, onderhouden van contact met de
buitenwereld) voor ouderen, zieken, invaliden en families in moeilijke situaties. Andere
diensten zijn toezicht op een zieke ouder of een ziek kind en het aanbieden van een
polyvalente klusjesdienst (tuinwerk, behangen, verven, reparaties,…) (Aide Soins à
Domicile, s.a.). Er bestaan uiteraard nog meer formele voorzieningen die de
tijdsproblemen die voortvloeien uit de confrontatie met een zorgbehoevend kind verlichten.
Daarnaast kan men ook regelmatig beroep doen op een informeel netwerk.
België heeft met andere woorden een aantal formele mogelijkheden om om te gaan met
tijdsproblemen veroorzaakt door zieke kinderen. Als de druk van verschillende
levenssferen te groot wordt, kan beroep gedaan worden op andere diensten. Een verdere
uitbouw en afstemming op de noden van de gebruikers van bestaande diensten moet
verder nagestreefd worden. Zo moet men bijvoorbeeld bij Familiehulp, om gebruik te
maken van een oppas voor zieke kinderen, voor 16 uur de aanvraag indienen. Wordt een
kind tijdens de nacht ziek, dan behoort een oppas voor de volgende ochtend niet tot de
mogelijkheden.
Uit de initiatieven bleek dat er verschillende manieren bestaan om de combinatie tussen
zorg en betaalde arbeid te vergemakkelijken. De beschikbaarheid van
kinderopvangdiensten en schoolopvang en/of de openingstijden ervan stonden vaak
centraal. Zoals uit de contextanalyse naar voren kwam bestaan er tussen Vlaanderen en
Wallonië aanzienlijke verschillen in de organisatie van kinderopvang. Dit gegeven kan het
aanzienlijke verschil tussen Wallonië en Vlaanderen wat betreft de dekkingsgraad van
kinderopvang tussen 0 en 3 jaar, rekening houdend met de verlofregeling, verklaren.
Wallonië bezit namelijk een dekkingsgraad van 50% en Vlaanderen van bijna 100%. Wat
een opvallend verschil is voor de beperkte oppervlakte die België beslaat. In Wallonië kan
het optrekken van het aanbod van kinderopvangfaciliteiten met andere woorden al een
verlichting betekenen van de druk uitgaande van de combinatie arbeid-gezin. Dit verklaart
waarom de Groupe d’animation de la Basse-Sambre in Wallonië een initiatief zoals de Bébé
Bus Basse-Sambre opstart. Dit betreft mobiele kinderopvang (voor kort verblijf) voor
kinderen tussen 0 en 3 jaar in de Franse gemeenschap. Het busje is actief in drie
geografische zones en vult bestaande diensten aan. Het richt zich op ouders, vooral
moeders die deeltijds of thuis werken, en grootouders en geeft hen de mogelijkheid op
adem te komen, administratieve stappen te ondernemen, werk te zoeken of een vorming
te volgen. Dit initiatief wordt gesteund door de Koning Boudewijnstichting in het kader van
de ontwikkeling van buurt- en nabijheidsdiensten
(http://www.altereduc.be/article.php?art=6013, 23/11/06).
In Vlaanderen zijn de kinderdagverblijven 11 uur per dag open. Uit het OECD-verslag van
1999 bleek dat België vanuit Europees perspectief een van de meest omvattende
zorgsystemen en voorschoolse educatie bezit (OECD, 2006: 283). Dit betekent dat de
115