Lessen voor een Belgisch tijdsbeleid Een analyse van Europese ...

interessante initiatieven niet links laten liggen als we lessen willen trekken voor een Belgisch
tijdsbeleid.
3.2. TYPES INITIATIEVEN ROND TIJDSORDENING
Hoewel Boulin & Mückenberger (2002) geen strikte definitie (kunnen) geven van wat de
tijdsinitiatieven zijn die ze bestuderen, proberen ze die wel te omlijnen door een aantal
problematieken 3 op te sommen die in deze initiatieven aan bod komen in de verschillende
landen die ze bekeken. Deze problematieken sluiten goed aan bij de in het eerste deel
gedetecteerde tijdsproblematieken:
• De verbetering van de levenskwaliteit van burgers door een betere organisatie en
allocatie van leef- en werktijden. Dit kan bekomen worden door een betere
synchronisatie van naast elkaar bestaande tijdschema’s met oog voor de behoeften
van burgers via betere participatievormen en afstemming.
• Een gelijkere, evenwichtigere allocatie van tijdsbronnen vooral ten gunste van
diegenen die er meer nood aan hebben. Tewerkgestelde mensen kennen andere
tijdscondities dan niet tewerkgestelde mensen. De toename van
•
tweeverdienersgezinnen en alleenstaande, werkende ouders zorgt er mede voor dat
nieuwe tijdsbehoeften ontstaan. Instaan voor de zorg van kinderen of ouderen creëert
andere tijdnoden als men betaald werk verricht. Het zijn meestal vrouwen die in deze
behoeften voorzien en hiervoor tijd maken. Netwerken in stadsdelen om een
gemeenschappelijk gebruik van tijdsbronnen te bekomen wordt vaak gezien als een
manier om tot een evenwichtigere allocatie van tijd te komen.
De coördinatie van openingsuren van publieke en private diensten en de creatie van
‘gezamenlijke’ tijden. Burgers verwachten transparante en genoeg gespreide
openingsuren zodat ze gecombineerd kunnen worden met werk-, familie-, cultuur- en
vrijetijdsbehoeften. Dit vereist samenwerking tussen publieke en private aanbieders
van diensten. De noden verschillen alnaargelang een land in beperkte mate
(vrouwelijk) deeltijds werk kent (bv. Italië en Finland) of juist veel deeltijds werk (bv.
Nederland, Duitsland). Tijdsbeleid moet niet enkel oog hebben voor de rationalisering
en individuele flexibiliteit aangaande tijd in het dagelijkse leven van burgers, maar ook
voor de mogelijkheid tot het hebben van gemeenschappelijke tijden (binnen een
familie, woongebied, vrijwilligersvereniging,...).
3
Voor ondersteuning van deze problematieken zie: Zajczyk, F. & M. Mareggi (1999) ‘Social research in
urban time policy: methodological aspect’. Università degli Studi di Milano,
http://iser.essex.ac.uk/conferences/iatur/1999/pdf/paper17.pdf, 03/01/2007 [paper voorgesteld op 1999
IATUR-conferentie: The state of time use research at the end of the century]
44