leren onderwijzen in een werkplekleeromgeving - Hogeschool de ...

Leren onderwijzen in een werkplekleeromgeving
De resultaten maken duidelijk dat het overgrote deel van de elementen die in de eerste case
werden gevonden evenzo aanwezig bleken in de tweede case. Uitspraken over een negental
elementen werden alleen in één van beide cases aangetroffen. Door de onderliggende
overeenkomende eigenschappen bleek de clustering van de elementen tot zeven componenten
en de groepering tot 19 kenmerken herkenbaar in case 2. Het geheel aan elementen,
kenmerken en componenten dat we in de eerste case opbouwden werd in de tweede case op
onderdelen aangescherpt en aangevuld. Als geheel bleef het ongewijzigd. Om de
begripsvaliditeit te borgen zijn de definitieve omschrijvingen en de relationele ordening van
de elementen steeds voorgelegd aan en besproken met de leden van de onderzoeksgroep.
Op grond van de onderzoeksresultaten kunnen we daarmee op verantwoorde wijze als
conclusie op deelvraag 1.3 stellen dat het thans verkregen definitieve ontwerp van een
conceptueel analytisch kader met elementen, kenmerken en componenten in elk geval vrij
compleet en uitputtend is.
Tenslotte concluderen we op grond van deze resultaten dat het verkregen conceptueel
analytisch kader geschikt is om werkplekleeromgevingen voor het leren onderwijzen van
aanstaande leraren basisonderwijs te analyseren, te beschrijven en op hun volledigheid te
toetsen.
Onderzoeksvraag 2. Kenmerken die een werkplekleeromgeving krachtig maken.
De vraag of het mogelijk is vast te stellen welke van de verkregen kenmerken een
werkplekleeromgeving tot een krachtige werkplekleeromgeving maken, was ook in het
onderzoek in de tweede case aan de orde.
Bij de analyses van de onderzoeksresultaten is voor elk van de kenmerken nagegaan of over
de verschillende elementen heen meer sprake was van overeenkomsten tussen de drie
actorgroepen. In de tweede case werden zeker bij het kenmerk ‘mentoring en coaching’ en
‘bekwaamheden’ inhoudelijk uitspraken aangetroffen waaruit regelmatig bleek dat de actoren
elementen daarvan doorslaggevend vonden voor de inrichting van de werkplekleeromgeving.
Deze uitspraken bleken voor de verschillende elementen afkomstig van actoren uit alle drie of
tenminste twee van de drie actorgroepen. Ook getalsmatig kon gesproken worden van een
zekere nadruk op deze elementen terwijl tevens sprake was van een verhoudingsgewijs vrij
gelijkmatige verdeling van het aantal uitspraken over de drie actorgroepen. Hetzelfde gold in
aflopende volgorde voor de kenmerken, ‘doorgaande lijn’ en ‘samenwerkingsafspraken’. Bij
‘professionalisering’ werd kwantitatief onvoldoende ondersteuning gevonden voor het
vermoeden dat de actoren hier een sterk belang aan hechtten en zeker niet bij die van de
actorgroep aanstaande leraren.
We concluderen daarom dat in elk geval voor het kenmerk ‘professionalisering’ de
aanwijzingen te zwak blijken om dit tot de krachtige kenmerken te rekenen. Dit in
tegenstelling tot de kenmerken ‘mentoring en coaching’ en ‘bekwaamheden’ en in mindere
mate ‘doorgaande lijn’ en ‘samenwerkingsafspraken’. Op grond van de onderzoeksresultaten
concluderen we dat deze kenmerken zijn te rekenen tot de kenmerken die in de optiek van de
actoren een werkplekleeromgeving tot een krachtige werkplekleeromgeving kunnen maken.
In de discussie van het zevende hoofdstuk gaan we op deze conclusies nog dieper in.
141