leren onderwijzen in een werkplekleeromgeving - Hogeschool de ...

Leren onderwijzen in een werkplekleeromgeving
Daarbij benadrukten de actoren de betrokkenheid van de mentor en de coach bij het leren van
de aanstaande leraar (dit is gerelateerd aan het kenmerk ‘mentoring en coaching’).
In Tabel 4.6 is een samenvatting opgenomen van uitspraken van de 12 actoren over de 10
onderscheiden elementen.
Tabel 4.6 Samenvatting van de uitspraken van de 12 actoren uit 24 interviews die de basis vormden
voor de 10 elementen waaruit het kenmerk ‘uitdaging en stimulering’ is afgeleid.
Element Uitspraken actoren (n=12)
betrokkenheid Team en coach zijn enthousiast over en actief betrokken bij PDS, mentor en coach tonen
oprechte belangstelling voor (leerwerktraject van) Asl 1 .
fouten mogen Team geeft Asl kans om fouten te maken (zijn goede leermomenten).
hulp van coach Coach biedt hulp wanneer nodig.
hulp van Asl consulteert (vak)docenten ten behoeve van persoonlijk ontwikkelingsplan, knowhow van
hogeschoolteam (vak)docenten wordt benut.
hulp van directie Directie beantwoordt (pedagogische en didactische) vragen van Asl.
hulp van mentor Mentor is eerste aanspreekpunt voor Asl.
hulp van team Team ondersteunt, verwijst, bevordert studie en initiatief van Asl.
rolmodel Mentor kan klas ‘draaien’, geeft adaptief onderwijs, heeft voorbeeldfunctie.
Bas 2 heeft modelfunctie voor de opleidingsdoelen, werkt met visie, bevordert ‘leren leren’.
ruimte om te leren Mentor en coach laten ruimte voor zelfontplooiing, eigen ontwikkeling en ideeën van Asl,
geven ruimte voor gesprek en discussie, team geeft ruimte voor studie en eigen initiatief.
uitnodigend Team en coach dagen Asl uit tot leren, ontdekken en kennis construeren.
1 2
Asl = Aanstaande leraar Bas = basisschool
Van het kenmerk ‘uitdaging en stimulering’ bleken in de perceptie van de actorgroepen in het
tweede interview, verschillende elementen positief aanwezig. Daarbij ging het in het
bijzonder om de elementen ‘betrokkenheid’, ‘fouten mogen maken’, ‘de hulp van de coach en
de (vak)docenten van de hogeschool’. En verder om de elementen ‘hulp van de directie, de
mentor en het basisschoolteam’ en ‘uitnodigend’.
In de perceptie van alle respondenten kreeg de aanstaande leraar de nodige stimulerende
voorbeelden aangeboden. De mentor fungeerde als ‘rolmodel’.
Uit de uitspraken van de actorgroep hogeschool en de helft van de actorgroep basisschool
bleek dat de aanstaande leraar de ‘ruimte kreeg’ om te leren, activiteiten op te pakken en
fouten te maken. Ook nodigde de coach de aanstaande leraren uit om na te denken over
activiteiten waar ze mee bezig waren. Hij daagde uit om te reflecteren en consequenties te
verbinden aan de conclusies uit die reflecties (‘uitnodigend’).
Bij de actorgroep aanstaande leraren werden geen uitspraken aangetroffen die betrekking
hadden op de feitelijke aanwezigheid van deze elementen. In het bijzonder uit de tweede
interviews bleek dat naar de perceptie van een deel van de actorgroep basisschool de
ondersteuning van de vakdocenten van de hogeschool te laat in het traject op gang was
gekomen (‘hulp van hogeschoolteam’).
Soortgelijk sprak de actorgroep aanstaande leraren zich daarover uit. Uit hun uitspraken bleek
verder dat ze veel baat hadden bij consultatiegesprekken. Dit waren gesprekken die ze in een
later stadium, steeds voorafgaand aan elk persoonlijk ontwikkelingsplan, voerden met een
vakdocent. Deze hulp werd echter in een (te) laat stadium geboden.
71