klassieke talen, 2007 - Stilus

Zij beveelt ook aan om bij de concretisering van de Europa-dimensie de
communicatiemiddelen in te zetten. “De gerichte inzet ervan kan hetzij zelfstandig als
een vorm van ‘virtuele ontmoeting’ beschouwd worden hetzij als een voorbereidende
etappe in een reëel uitwisselingstraject.”
Waarom misschien relevant voor het onderwijs Klassieke Talen
In de veldadviseringen en door de experts is nogal eens gewezen op een externe kans
van het onderwijs Klassieke Talen: de mogelijke bijdrage aan de kennismaking met de
Europese identiteit. In de antieke literatuur en antieke instituties zitten veel waarden
verweven die als wezenlijk beschouwd worden voor ‘Europa’. In het onderwijs komt
deze Europese dimensie niet of te weinig expliciet ter sprake; de leerlingen hoeven er
weinig of niets mee te doen.
Het is van belang dat dit explicieter aan de orde komt. Het legitimeert mede het
onderwijs in de klassieken. Het is nuttig om te kijken of in nationaal verband via de
VCN en VRZG of in Europees verband bijvoorbeeld via Euroclassica of een CIRCEproject/-kenniskring
ideeën te ontwikkelen zijn voor projecten of curriculumelementen
waarin de Europese dimensie expliciet verwerkt is en leerlingen hun Europacompetentie
kunnen ontwikkelen. Dat kan helpen om de motivatie van leerlingen voor
de klassieken en de vakeigen vaardigheden (zoals vertalen) te stimuleren.
5.5 CITO (2005): “Schipper, mag ik overvaren Over de toelating tot
WO”
Er is in 2004 een expertmeeting gehouden onder deze naam. De aanleiding is geweest
dat “het maatschappelijk effect van het hoger onderwijs zorgwekkend geacht wordt,
mede omdat men van mening is dat het onvoldoende aan de verwachting voldoet om
de drijvende kracht te zijn achter de Nederlandse kenniseconomie." In de publicatie
wordt geciteerd uit de notitie van OCW: “Ruim baan voor talent” en een deel van dat
citaat is: “…. en de klachten over het universitaire klimaat in Nederland (antiintellectualisme,
bureaucratie, ongeïnteresseerde studenten) worden steeds luider.
Versterken van het hoger onderwijs en de functie daarvan voor de kennissamenleving
zijn noodzakelijke stappen om in Europa niet achterop te raken en het momentum
terug te winnen. Essentieel voor het bevorderen van excellentie en het verbeteren van
de participatie is de toelating tot het hoger onderwijs. Die heeft twee aspecten: selectie
door de student (zelfselectie) en selectie door de universiteiten en hogescholen.”
Alom wordt erkend dat selectie noodzakelijk is. Maar moet die vóór of na de poort
En als die vóór de poort moet, welke informatie heeft dan voldoende voorspellende
waarde voor het succes van een aspirant-student: examencijfers, toelatingstoetsen, een
portfolio
Grofweg zijn er twee scenario’s mogelijk:
1. De opleiding kiest de student (waar mag ik heen).
2. De student kiest de opleiding (waar wil ik heen).
Bij scenario 1 moet de hoger onderwijsinstelling dus instrumenten voor selectie
kiezen. Examenresultaten zullen waarschijnlijk een hoofdrol spelen, al zullen de cijfers
niet sec als het enige richtsnoer gebruikt worden. Dat kan zich ook uitbreiden tot de
prestaties tijdens het onderwijsleerproces: werkstukken, onderzoeken, extra-inzet als
bijvoorbeeld vrijwilliger.
Bij scenario 2 is de aspirant-student actief om zichzelf te selecteren voor een
opleiding. Hij doet tijdens zijn voortgezet onderwijs mee aan activiteiten in de
opleidingen (bijvoorbeeld juniorcolleges), in kenniskringen rond een verwant
onderwerp, enz.
⏐ 101