klassieke talen, 2007 - Stilus

Nu is er één vorm van examinering en diplomering: vragen over teksten en vertalen.
Zouden er andere vormen denkbaar zijn die tegemoet komen aan de trends en
ontwikkelingen
Interviews hebben een eigen dynamiek. Niet in alle interviews is deze hele reeks
punten ter sprake gekomen. Soms sneden de geïnterviewden andere even interessante
zaken aan.
Hieronder volgen de verslagen van de interviews in chronologische volgorde.
2.2 Het interview met prof. dr. Frits van Oostrom
11 november 2005
Waarmaken van pretenties van een culturele vorming
Van Oostrom juicht het toe dat het tegenwoordige onderwijs Klassieke Talen zijn
pretentie van culturele vorming meer waarmaakt dan in zijn tijd. In zijn tijd was het
vertalen op zich belangrijker dan de inhoud van de te vertalen teksten en de context
van die te vertalen passages:
• de context van het hele werk: “de literaire kracht en grootsheid van het verhaal
zelf van bijvoorbeeld Homerus, de orale traditie, de Homerische kwestie bleven
buiten beeld";
• de context van de cultuur: “de Gids voor Gymnasiasten die hij tijdens zijn
gymnasium moest aanschaffen, is dicht gebleven; de docent betrok die niet bij het
onderwijs.”;
• de receptiegeschiedenis. “Vertalen, vertalen, vertalen, daar ging het om”.
De actuele situatie, de doelen en inhouden van het tegenwoordige onderwijs
Van Oostrom is erg ingenomen met de huidige aanpak. Hij ziet dat er in de boeken
Latijn en Grieks juist aandacht is voor de bijzonderheid van de antieke literaire
werken, voor de inhoud, voor de culturele context, het Nachleben en de lijn
naar/vergelijking met deze tijd. Hij complimenteert de classici met de in de jaren
tachtig gekozen combinatie van taal-, tekst- en cultuurreflectie. “Classici uit het
buitenland schijnen ons land te benijden: zoveel leerlingen die examen doen, zo
mooie boeken, een centraal examen.” Bovendien prijst hij de prima samenwerking
tussen wetenschappers en docenten (auteurs van boeken, samenstellen van pensa,
enz.)
De culturele vorming start al – zo is zijn waarneming - in de onderbouwleergangen en
gaat door in de tweede fase met KCV, met een grote variatie van activiteiten: eigen
onderzoeken, musea, concertzalen, bioscoopbezoek, excursies (Rome reizen: “De hele
Romereis heeft mijn zoon ‘geraakt’, heeft hem meer ervaring en contact met klassieke
cultuur gekregen dan in al die uren Klassieke Talen. Zo’n directe ervaring met een
antieke omgeving enthousiasmeert.”
Hij ziet als een ander pluspunt van KCV dat het kan inspelen op een actuele, culturele
ontwikkeling: de huidige cultuur, zeker ook van jongeren, is visueel ingesteld. “Met
een Homerus-in-beeld zou je hierin tegemoet kunnen komen.” En ook met de
prachtige films krijgen leerlingen veel inzicht in bijvoorbeeld de grootsheid van
gevechten in een Ilias. “Daar kunnen moeilijk vertaalbare teksten met veel woorden
niet tegenop.”
⏐ 38